Accessibility (دسترسی‌پذیری) بدان معنا است که محتوای خود را در دسترس کاربرانی هم که نوعی ناتوانی دارند (مثلاً کسانی که معلولیت جسمانی دارند) و دیوایس‌های مختلف قرار دهید که یک نکتهٔ کلیدی در زمینهٔ دسترسی‌پذیری وب این است که باید اسکلت سایت (HTML) را از ظاهر سایت (CSS) جدا کنید تا اجازه دهید که دیوایس‌های مختلف بر اساس نوع و ساختارشان برای دسترسی به محتوا، از کدهای سی‌اس‌اس مخصوص به خود استفاده کنند.
از آنجا که ظاهر یک سایت توسط کدهای CSS تعریف می‌شود، دسترسی‌پذیری به خودی خود نباید هیچ‌گونه تأثیری بر طراحی بصری داشته باشد. درست است که بعضی سایت‌ها زیبا نیستند و میلیون‌ها سایت دسترسی‌پذیر هم وجود دارند که خسته‌کننده و بی‌روح هستند، اما دسترسی‌پذیری اساساً هیچ ربطی به زشتی و زیبایی یک وب‌سایت ندارد (البته آگاهی نداشتن از اینکه دسترسی‌پذیری واقعاً چیست و چگونه می‌توان یک سایت را دسترسی‌پذیر کرد، می‌تواند منجر به ایجاد سایتی شود که خیلی از لحاظ ظاهری جذاب نباشد.)
دسترسی پذیری بدین معنا نیست که تمام رنگ‌ها، تصاویر و غیره را از رابط کاربری وب‌سایت خود حذف کنید، بلکه حاکی از آن است که به نحوهٔ استفاده از یک رنگ فکر کنید و برای عکس‌ها و دیگر اِلمان‌های گرافیگی ساختاری که قابل تطبیق باشد ایجاد کنید تا اطلاعات کافی را به کاربر منتقل کرده و در عین حال از وب‌سایتی کاربردی نیز برخوردار باشید (در عین حال، به یاد داشته باشید که فرقی ندارد یک وب‌سایت چه‌طور به نظر می‌رسد، چرا که در اغلب موارد محتوا یا Content چیزی است که بیشتر حائز اهمیت است.)
باور نادرست ۵ در مورد UX: دسترسی‌پذیر کردن وب‌سایت سخت و هزینه‌بر است!
باور نادرست ۷ در مورد UX: گرافیک می‌تواند به توی چشم قرار دادن قسمتی از صفحه کمک کند
