اگر داده ها محرمانه نگه داشته شوند و یکپارچگی آن ها حفظ شود، اغلب بی فایده است مگر این که در دسترس افراد سازمان و مشتریانی باشد که به آن ها خدمات می دهند. یعنی سیستم ها، شبکه ها و برنامه های کاربردی باید در زمانی که نیاز است، کار کنند. همچنین، افرادی که به اطلاعات خاصی دسترسی دارند باید بتوانند در صورت نیاز از آن استفاده کنند و دستیابی به داده ها نباید زمان زیادی را صرف کند.
به عنوان مثال، اگر برق قطع شود و سیستم بازیابی وجود نداشته باشد که به کاربران کمک کند تا دوباره به سیستم های حیاتی دسترسی پیدا کنند، در دسترس بودن به خطر می افتد. همچنین، یک بلای طبیعی مانند سیل یا حتی یک طوفان شدید و برف ممکن است مانع از دسترسی کاربران به دفتر شود، که می‌تواند در دسترس بودن ایستگاه های کاری و سایر دستگاه هایی که اطلاعات یا برنامه های کاربردی حیاتی برای کسب و کار ارائه می دهند، قطع شود. همچنین، در دسترس بودن می تواند از طریق اقدامات خرابکارانه عمدی، مانند استفاده از حمله های انکار سرویس (DoS) یا باج افزار به خطر بیافتد.
برای اطمینان از در دسترس بودن، سازمان ها می توانند از شبکه ها، سرورها و برنامه‌های کاربردی اضافی استفاده کنند. این موارد را می توان طوری برنامه ریزی کرد که زمانی که سیستم اولیه مختل شده یا خراب شده است، در دسترس قرار گیرند. همچنین می توانید با اطلاع از ارتقاء بسته های نرم افزاری و سیستم های امنیتی، در دسترس بودن را افزایش دهید. به این ترتیب، احتمال خرابی یک برنامه یا تهدید جدید به سیستم شما را، کاهش می‌دهید. پشتیبان گیری و طرح های بازیابی کامل بلایای طبیعی نیز، به شرکت کمک می‌کند تا پس از یک رویداد منفی، خیلی سریع در دسترس باشد.
