SPOF (مخفف Single Point Of Failure) هر بخش غیر اضافی از سیستم است که اگر خراب شود کل سیستم از کار می افتد.
یک نقطه شکست (SPOF) اساساً نقصی در طراحی، پیکربندی یا اجرای یک سیستم، مدار یا جزء است که خطر بالقوه ای را به همراه دارد، زیرا می تواند منجر به وضعیتی شود که در آن تنها یک نقص یا خطا باعث خرابی کل سیستم می شود.
اگر قصد دارید سیستمی را طراحی کنید که در بازه ی زمانی زیادی قابل اعتماد باشد و به درستی وظایفش را انجام بدهد، باید مراقب SPOF هایی که خواسته یا ناخواسته در سیستم قرار داده اید باشید.
در تصویر زیر، Router اگر از کار بیافتد، ارتباط کاربران با سرور برنامه به صورت کامل قطع می شود و دیگر برنامه قابلیت اجرایی ندارد. در نتیجه Route در این طراحی سیستم یک SPOF به حساب می آید.
ارزیابی یک SPOF بالقوه شامل شناسایی اجزای حیاتی یک سیستم پیچیده می شود که در صورت خرابی باعث شکست کامل سیستم خواهد شد. سیستم های بسیار قابل اعتماد، نباید به هیچ یک از اجزای خود متکی باشند. بعد از شناسایی SPOF باید با افزودن به پیچیدگی طراحی تان (redundancy) این خطر را برطرف کنید. به این تریب با از کار افتادن یک جز، جز دیگری باید جای آن را بگیرد. برای مثال با اضافه کردن یک دیتابیس دیگر به سیستم و به روز نگه داشتن آنها، افزونگی (redundancy) افزایش می یابد ولی خیال تان از لحظه ای که دیتابیس مورد استفاده از کار بیافتد راحت خواهد شد.
SPOFها می توانند نرم افزاری یا سخت افزاری باشند.
