در روانشناسی رفتاری، از اثر تقویت (Reinforcement) زمانی استفاده می‌شود که بخواهند رفتار آینده‌ی یک موجود زنده (انسان یا حیوان) را تقویت کنند و باعث انجام مکرر یک عمل شوند. طبق نتیجه‌گیری از آزمایش‌های قفس اسکینر تحت تاثیر اثر تقویت (Reinforcement)، رفتار آینده‌ی موجود زنده‌ی مورد هدف ممکن است به صورت فرکانس رفتاری بالاتر (انجام یک عمل به دفعات زیاد)، مدت زمان طولانی‌تر (انجام یک عمل در یک بازه‌ی زمانی طولانی‌تر)، بزرگی بیشتر (انجام یک عمل با استفاده از نیروی بیشتر ، که این نیرو می‌تواند فکری یا ذهنی باشد) یا تأخیر کوتاه‌تر (انجام یک عمل به دفعات بیشتر و فاصله‌ی زمانی کمتر بین هربار انجام عمل در یک بازه‌ی زمانی ثابت) اندازه‌گیری شود.
تقویت می‌تواند شامل هر چیزی باشد که یک رفتار را تقویت یا افزایش می‌دهد، از جمله پاداش‌های ملموس خاص، رویدادها و موقعیت‌ها. برای مثال، در یک محیط کلاسی، انواع تقویت ممکن است شامل تمجید، رها شدن از کار ناخواسته، پاداش‌های نمادین، آب نبات، زمان بازی اضافی و فعالیت‌های سرگرم‌کننده باشد.
