جلوگیری از خستگی روحی و جسمی در برنامه نویسی
وقتی بیش از حد وقت خود را در محل کار می گذرانید، طبیعی است که برای خانواده و دوستانتان و حتی برای سرگرمی های خود هم وقت ندارید. این وضع به سرعت و به ناچار شما را خسته می کند.
سطح انرژی شما، صرف نظر از میزان مصرف کافئین، کاهش می یابد. در پایان شما به صفحه نمایش خیره می شوید و به جای تولید چیزی با ارزش واقعی، در ویرایشگر کد بالا و پایین می روید. احساس خلاقیت و انگیزه کمتری دارید. شما به یک انسان تحریک پذیر ناراضی تبدیل می شوید.
فرهنگ کاری بیش از حد
برخی از افراد به داشتن مشغله مداوم و ساعت های بیش از حد افتخار می کنند. آن ها کار زیاد خود را به عنوان نشان افتخار می دانند. اما از آن چه از دست می دهند، غافل اند. این افراد بیشتر اوقات می پرسند که چطور یک برنامه نویس وقت پیدا می کند ورزش کند یا به کارهای تفریحی بپردازد و از این که هرگز وقت انجام کارهای دیگر را ندارند شکایت می کنند!
باید به انجام کارهای خوب و گذراندن اوقات فراغت با خانواده و دوستانتان یا سرگرمی هایتان اعتقاد داشته باشید.
اگر در کار به راحتی و به موقع استراحت کنید و حواستان پرت نشود، خستگی ذهنی ایجاد نمی شود. مطمئن باشید هشت ساعت در روز، وقت کافی برای انجام یک کار خوب است!
یاد بگیرید که خودتان آهسته گام بردارید!
وقتی متوجه می شویم که برای پایان دادن به کاری، باید اضافه کار کنیم یا یک زمانی تحت فشار قرار می گیریم، این نشانه خوبی است که بفهمیم کارهای خود را خوب ارزیابی نکرده ایم.
یاد بگیرید که خودتان را دوست داشته باشید و بیش از آن چه تحویل می دهید، متعهد نشوید!
اگر نمی توانید 40 ساعت در هفته هر کاری را که می خواهید انجام دهید، باید در انتخاب کارتان تجدید نظر کنید، نه این که ساعت های طولانی تری کار کنید. بیشتر اوقات فکر می کنیم باید یکسری کارها را انجام دهیم، در صورتی که اصلا مجبور به انجام آن ها نیستیم.
نکته دیگری که باید به آن توجه کنید، برنامه ریزی مناسب است. تقسیم پروژه ها به کارهای کوچک تر که در عرض چند ساعت بتوانیم آن ها را انجام دهیم به ما کمک می کند جلوتر برویم و احساس مثمر ثمر بودن کنیم.
اولین قدم همیشه سخت ترین قسمت است. وقتی شروع کنید، ادامه کار راحت تر است. خیلی زود، در مسئله ای که کار می کنید فرو می روید.
همچنین بسته به سطح انرژی خود وظایف را در اولویت قرار دهید. تحقیق ها می گویند با گذر زمان در طول یک روز، اراده کمتری داریم. برخی افراد این موضوع را مدیریت می کنند. برای مثال، صبح بیشتر برنامه نویسی و کارهای حل مسئله را انجام می دهند و بعد از ظهر که انرژی پایین می آید، در جلسه های تخمین و مشابه آن شرکت می کنند.
رسیدگی به وقفه ها
برخی افراد بیشتر زمان خود را مشغول به کار هستند. سعی می کنند نزدیک محل کار خود، زندگی کنند تا صبح ها زود تر کار را شروع کرده و عصر زمان بیشتری در محل کار بمانند چون معتقدند ساعت های پایانی، محل کار خلوت تر است و راحت می توانند کار کنند. اگر با این افراد برخورد کنید، به خصوص بعد از کار، حتما متوجه خسته بودن آن ها خواهید شد حتی اگر به روی خودشان نیاورند.
اضافه کاری، برای بهبود کیفیت متوسط یک کار بد نیست اما فراموش نکنید، وسیله ای برای افزایش مقدار زمان کار نیست.
پیشنهاد می کنیم کار های زیر را تست کنید:
- در صورت امکان یک اتاق ساکت برای کار پیدا کنید.
- از افراد و همکار ها در دفتر، درخواست کنید تا برای تماس هایشان از اتاق جلسه استفاده کنند.
- از یک هدست حذف کننده نویز در فضای باز استفاده کنید.
- صبح در دفتر و بعد از ظهرها در خانه کار کنید.
برخورد با مدیر های بد
همه ما در شرکت هایی بوده ایم که در صورت ترک کار در زمان مناسب، همکارها به ما خیره می شوند. یا مدیر هایی که اصرار دارند بیشتر کار خود را در آخرین لحظه بگویند تا شما اضافه کار کنید. در حالی که شاید این جز قرار داد شما نبوده باشد. از نظر برخی مدیر ها، همیشه کار حساس پیش می آید و هیچ وقت، اوقات "غیر بحرانی" وجود ندارد!
این فقط مسئله پرداخت هزینه زمان نیست. اگر حضور در دفتر برایتان مفید است، به این معنا که می توانید با همکارهای خود گفتگوی جالبی داشته باشید و از آنها بیاموزید، مشکلی نیست. اما مجبور شدن به اضافه کار در یک اتاق تاریک یا پر سر و صدا به هیچ وجه زندگی را بهبود نمی بخشد بلکه خستگی شما را بیشتر خواهد کرد.
برخی از مدیرها هنوز در عصر صنعتی زندگی می کنند. به نظر می رسد که آن ها فکر می کنند مردم مانند ماشین هستند: اگر وقت بیشتری را در دفتر بگذرانند، تولید بیشتری خواهند داشت. بهره وری به این شکل کار نمی کند. حتما تعجب می کنید اگ بفهمید که مردم چقدر می توانند بدون انجام کار واقعی در دفتر بمانند.
اگر مجبور هستید با چنین مدیرانی سر و کار داشته باشید، به خاطر داشته باشید که هیچ کس قرار نیست به شما بگوید چه موقع به خانه بروید. شما باید یاد بگیرید که برای وقت خود ارزش قائل شوید و از آن محافظت کنید. اگر مدیر، بیش از اندازه و بیشتر از ساعت های کارتان فشار آورد، باید یاد بگیرید که در مورد کار خود تجدید نظر کنید.
استراحت کنید.
هر چند ساعت یک بار استراحت کنید. برخی افراد عادت دارند که بطری آب خود را کنار میز خود می گذارند، که این به طور خودکار آن ها را وادار می کند گاهی به آشپزخانه بروند تا آن را پر نمایند و باعث استراحت کوتاهی می شود.
گاهی در محیط چند قدم کوتاه بردارید، با همکارها صحبت کنید و برای خود قهوه بریزید.
بعد از یک جلسه طولانی، اگر احساس خستگی و عدم تمرکز کردید، در صورت امکان به پیاده روی بروید. یک پارک در نزدیکی محل کار یا حتی خیابان اطراف کار خودتان می تواند حال شما را تغییر دهد. وقتی بعد از یک پیاده روی کوتاه به به میز کار خود برگشتید، احساس شادابی می کنید و می توانید دوباره تمرکز کنید.
به تاخیر انداختن
گاهی اوقات فاصله انداختن باعث استراحت ذهنی می شود یعنی فاصله گرفتن از مشکل به تغییر وضعیت کمک می کند. برای مثال در طول استراحت ناهار، بعضی اوقات کتاب یا مقاله ای که به کار مربوط نیست، بخوانید.
کافئین و شکر راه حل های موقتی هستند. آن ها معمولا طی یک ساعت یا در همین حدود از بین می روند. اما استراحت و انجام کاری کاملا متفاوت، باعث طراوت است و باعث افزایش خلاقیت مورد نیاز می شود.
پیشنهاد می کنم در مورد نظریه انگیزه موقت (Temporal Motivation Theory) مطالعه نمایید.
اگر از سلامت روان خود مراقبت نکنید، در معرض خطر قرار می گیرید. انسان ها متفاوت هستند و آن چه در این مقاله پیشنهاد شد، ممکن است برای شما مفید نباشد، بنابراین بهترین کار این است که سعی کنید تکنیک های خود را توسعه دهید. بفهمید چه شرایطی شما را به سمت پربارترین کار سوق می دهد و سعی کنید آن ها را تکرار کنید.
منابع
https://betterprogramming.pub/the-exhausted-programmer-ad5b2893c560
https://softwareengineering.stackexchange.com/questions/37216/how-do-you-combat-programming-fatigue
