انواع روش های نقد و بررسی یک طرح

نقد و بررسی  طراحی چیست؟ 

بررسی طراحی یک روش بازرسی کاربردپذیری است که در آن (معمولاً) یک داور، طرح را برای شناسایی مشکلات کاربردپذیری مورد بررسی قرار می دهد. عبارت "بررسی طراحی" یک اصطلاح گسترده است که چندین روش بازرسی را شامل می شود - در هر یک، سطح بازرسی بسته به اینکه چه کسی بررسی  و بازبینی اهداف را انجام می دهد، متفاوت است. انواع رایج بررسی های طراحی عبارتند از: 

• ارزشیابی اکتشافی (Heuristic evaluation): نوعی بررسی طراحی است که در آن طرح به صورت تصادفی با مجموعه ای از روش های اکتشافی مانند 10 روش Nielsen Jakob، ارزشیابی می شود. 
• نقد مستقل طراحی (Standalone design critique): یک بررسی طراحی است که در آن یک طرح در حال انجام (معمولاً به عنوان گفتگوی گروهی) مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد تا مشخص شود، آیا این طرح اهداف مورد نظر را برآورده می کند یا تجربه خوبی را ارائه می دهد. 
• بررسی تخصصی (Expert review): یک بررسی طراحی است که در آن یک متخصص UX، یک سیستم (مانند وب سایت یا برنامه یا بخشی از آن) را برای مشکلات احتمالی کاربردپذیری بررسی می کند. تمایز  بین ارزشیابی های اکتشافی و بررسی های تخصصی در بسیاری از سازمان ها مبهم است و خوب است که بررسی تخصصی را نسخه ای عمومی تر از ارزشیابی اکتشافی بدانیم.

بررسی طرح را می توان در تمام مراحل چرخه طراحی انجام داد، مشروط بر اینکه نمونه اولیه ای با سطح جزئیات کافی وجود داشته باشد. در واقع، از آنجا که این بررسی ها بر اساس بازرسی متخصصان است، بر خلاف استفاده واقعی توسط یک کاربر واقعی، حتی می توانید مجموعه ای از مشخصات یا نسخه های انتزاعی دیگر رابط کاربری را که نمی توان با شرکت کنندگان تست کرد، بررسی  کرد. مزیت دیگر این است که می توان بخش جداگانه ای از یک طرح را بررسی کرد. (در مقابل، در تست کاربر (user testing)، شما معمولاً می خواهید کارهای وسیع تری را تست کنید و از استفاده مستقیم شرکت کننده برای پیشبرد مطالعه ویژگی ای که در حال حاضر روی آن کار می کنید اجتناب کنید.) 

در این مقاله ما بر روی بررسی های تخصصی تمرکز می کنیم.

بررسی  های تخصصی

معمولاً ارزشیابی های اکتشافی را با ارزیابی طرح نه تنها برای انطباق با روش های اکتشافی، بلکه بر اساس سایر دستورالعمل های کاربردپذیری شناخته شده، اصول زمینه های مرتبط با کاربردپذیری مانند روانشناسی شناختی و تعامل انسان و رایانه، و تخصص و سابقه بازبینی کننده گسترش می دهند. تأکید بر تجربیات گذشته داور و آگاهی از اصول کاربردپذیری به این دلیل است که این نوع بررسی طراحی اغلب به عنوان یک بررسی تخصصی نامیده می شود. یک سند مکتوب اغلب، قابل ارائه برای یک بررسی  تخصصی است اگرچه گاهی اوقات ممکن است نتیجه گیری های کارشناس به جای آن در جلسه ارائه شود. ایجاد و خواندن اسناد مکتوب به زمان بیشتری نیاز دارد، اما حاوی اطلاعات و توصیه های مفصل است و می تواند به عنوان یادآوری برای استدلال تغییرات طراحی به کار رود. این اسناد همچنین می توانند یافته های کاربردپذیری را با توجه به شدت یا فراوانی مشکل رتبه بندی کنند. گفتن اینکه یک بررسی تخصصی باید توسط یک متخصص UX انجام شود، این سوال را مطرح می کند که یک متخصص UX کیست. هیچ راه میانبری وجود ندارد: تنها راه برای تبدیل شدن به یک متخصص UX انجام تحقیقات UX و قرار گرفتن قابل توجه در معرض رفتار واقعی کاربران است. اگر در خلاء طراحی می کنید و هرگز نمی بینید که مخاطب هدف چگونه با طراحی شما ارتباط برقرار می کند، آن نوع تخصص UX را که برای بررسی رابط ها لازم است، ایجاد نمی کنید. ما نمی توانیم تعداد مشخصی سال را به عنوان شرط لازم برای بازبینان متخصص تعیین کنیم، زیرا برخی از افراد سریع تر از دیگران اطلاعات را کسب می کنند یا دسترسی بیشتری به مشاهده کاربران بیشتر دارند. بگذارید بگوییم شما همان روزی که اولین کار خود را با UX شروع می کنید، متخصص نیستید و جمع آوری عمیق و وسیعی از دانش UX مورد نیاز برای یک بررسی تخصصی مدتی طول می کشد. 

دریافت دیدگاه های جدید 

بررسی های تخصصی زمانی بهترین نتیجه را می دهد که تست گیرنده نه تنها دانش عمیقی از بهترین شیوه های کاربردپذیری، و مقدار زیادی تجربه گذشته در انجام تحقیقات کاربردپذیری داشته باشد، بلکه فردی باشد که در ایجاد طرح مشارکت نداشته باشد. یک دیدگاه جدید به احتمال زیاد بی طرف است و بازخورد صادقانه ای ارائه می دهد: یک فرد خارجی از نظر احساسی در طراحی اعمال نظر نمی کند، از هرگونه سیاست داخلی تیم بی خبر است و می تواند به راحتی موضوعات آشکاری را که ممکن است برای کسی که مدتی طولانی ای به همان طرح خیره شده است پنهان بماند، تشخیص دهد. در مقابل، هنگام انجام تست کاربردپذیری، طراحان می توانند در صورت لزوم طرح های خود را تست کنند، زیرا شرکت کننده یک چشم انداز بیرونی ارزشمند را ارائه می دهد. (با این حال، برای جلوگیری از ایجاد تعصب یا جانب داری در نتایج مطالعه، هنوز هم بهتر است که یک فرد بی طرف تست را انجام دهد).

دانش عمومی در مورد مشکلی که سیستم شما سعی در حل آن می کند می تواند در درک اهداف و محدودیت های سیستم مفید باشد، اما برای انجام یک بررسی کامل و موثر در طراحی لازم نیست. این مهم است که داور در کاربردپذیری و تجربه کاربری تخصص داشته باشد تا بتواند مسائل احتمالی UX را شناسایی کند. در واقع، داورانی که می توانند از تجربه کاربردپذیری در حوزه های مختلف استفاده کنند ایده آل هستند، زیرا آنها شاهد طیف گسترده ای از طرح ها بوده اند که در زمینه های مختلف کار می کنند. 

اجزای اصلی یک بررسی تخصصی 

اجزای اصلی یک بررسی طراحی عبارتند از: 

• لیستی از نقاط قوت کاربردپذیری

 برای اینکه اطمینان حاصل شود که عناصر طراحی خوب در روند طراحی مجدد خدشه دار نمی شوند، این بررسی باید لیستی از نقاط قوت را شامل شود و توضیح مختصری برای هر کدام داشته باشد.

• فهرست مشکلات کاربردپذیری

 برای هر مشکل کاربردپذیری، مهم است که یک توضیح واضحی داشته باشید: روش اکتشافی یا اصل نقض شده باید به وضوح ذکر و به طرح مربوط باشد، به طوری که هرگونه مشکل اساسی را برطرف و از همان اشتباه در جاهای دیگر نیز جلوگیری کند. در صورت امکان، همچنین باید پیوندی به مقاله یا منبع دیگری از اطلاعات اضافی باشد، به عنوان مرجع در صورتی که طراحان یا سایر ذینفعان بخواهند بیشتر مطالعه کنند. اگر مشکلی لزوماً یک دستورالعمل یا اصل کلاسیک را نقض نمی کند، بلکه در عوض از سایر تحقیقات کاربردپذیری (تجربه تجدید نظر یا منبع معتبر دیگر) نشأت می گیرد، داور باید به وضوح توضیح دهد که چرا طرح یک مشکل را نشان می دهد. هرگز نباید یک عنصر طراحی را مشکل کاربردپذیری در نظر گرفت زیرا شخص داور یا آن را دوست ندارد یا با استفاده از یک طرح متفاوت خوشحال خواهد شد. مثل همیشه، در UX، شما کاربر نیستید، و این برای طراح و منتقد صدق می کند. همه مشکلات مربوط به کاربردپذیری که در بررسی تخصصی ذکر شده است باید با توضیحات عینی همراه باشد نه انتقادات ذهنی.

• رتبه بندی شدت برای هر مشکل کاربردپذیری

 رتبه بندی شدت برای هر مشکل کشف شده، کلیدی برای عملی شدن یافته ها و کمک به طراحان در اولویت بندی کار طراحی مجدد است. در گروه Nielsen-Norman ، ما اغلب از یک مقیاس شدت ساده ی 3 درجه ای برای هر مشکل استفاده می کنیم: بالا، متوسط ​​یا پایین.

• توصیه هایی برای رفع هر یک از مشکلات کاربردپذیری 

یکی دیگر از عناصر کلیدی یافته های کاربردپذیری عملی، توصیه روشنی برای چگونگی پرداختن به این مشکل است. اغلب، هنگامی که مسئله مورد توجه قرار می گیرد و دلیل اصلی مشکل درک می شود، رفع آن آشکار می شود. در موارد دیگر، توصیه می شود که بیشتر تحقیق کنید: توجه به عنصر طراحی در طول مطالعات کاربردپذیری آتی برای تعیین اینکه آیا واقعا مشکلی در کاربردپذیری ایجاد می کند.

• نمونه هایی از بهترین شیوه ها برای هدایت پیشرفت ها 

یک مثال واقعی از یک طراحی خوب می تواند بیش از هزار کلمه روشن کننده باشد. در صورت امکان، توصیه های خود را با مثال هایی از سایت های دیگر که به همین موضوع پرداخته اند، پشتیبانی کنید. ارائه چندین مثال از سایت هایی که همان مسئله را حل می کنند از این نتیجه گیری جلوگیری می کند که تنها یک روش واحد برای طراحی راه حل وجود دارد. 

• بررسی های تخصصی در مقابل تست کاربردپذیری

 انواع مسائل مربوط به کاربردپذیری در یک بررسی تخصصی، متفاوت از مواردی است که در طول یک مطالعه کاربردپذیری مشخص می شود، به همین دلیل است که ترکیب این روش ها به بهترین طراحی کلی منجر می شود. یک بررسی تخصصی می تواند مسائل جزئی را که مشاهده یا اندازه گیری آنها در یک مطالعه کیفی کوچک دشوار است، مشخص کند: ناسازگاری در استفاده از فونت در سراسر رابط کاربری، رنگی که از دستورالعمل های برند پیروی نمی کند، یا استفاده از متن وسط چین به جای چپ چین. مسائل بزرگتری که بر خلاف بهترین شیوه های طراحی است نیز در یک بررسی تخصصی قرار می گیرد، بنابراین می توان قبل از اتلاف وقت با شرکت کنندگان واقعی به آنها رسیدگی کرد. از سوی دیگر، تست کاربردپذیری ممکن است مسائلی را که یک متخصص به آن فکر نکرده باشد، آشکار کند - به عنوان مثال، زیرا مخاطبان واقعی دانش یا نیازهای بسیار خاصی دارند. یک بررسی تخصصی به عنوان بخشی از فرایند برنامه ریزی برای مطالعه کاربردپذیری در مورد آن طرح به خوبی عمل می کند.

چه زمانی باید یک بررسی تخصصی انجام دهید؟

در صورت دسترسی به یک متخصص UX، بررسی تخصصی می تواند در هر مرحله از چرخه طراحی انجام شود. با این حال، از آنجا که زمان متخصص می تواند بسیار گرانبها باشد، در بسیاری از سازمانها از نظرات کارشناسان قبل از یک پروژه بازطراحی بزرگ استفاده می شود تا نقاط قوت و ضعف قابل توجهی در طراحی کنونی شناسایی شود. حتی زمانی که بازطراحی عمده ای رخ ندهد، باید هر 2 تا 5 سال یکبار یک بررسی تخصصی خارج از چرخه اصلی طراحی انجام شود، به عنوان یک قدم از نگرانی های فعلی طراحی و برای اطمینان از اینکه طراحی هنوز به درستی به نیازهای کاربر پاسخ می دهد. یک راه قابل استفاده، گاهی اوقات بررسی  تخصصی در آخرین مرحله  پروژه می تواند باشد. این نوع فرآیند تنها در صورتی کار می کند که قبلاً نقدهای طراحی و تست کاربردپذیری اولیه وجود داشته باشد. در غیر این صورت، ذخیره نظر کارشناس تا پایان فرآیند، در صورت شناسایی مسائل عمده، باعث تجدید نظر زیادی می شود! به همین دلیل، توصیه می کنیم در مرحله ایده پردازی، زمانی که طرح ها هنوز انعطاف پذیری بالایی دارند تا بتوان به راحتی آن ها را تغییر داد، نوعی بررسی طرح را به طور مکرر انجام دهیم. اگرچه ممکن است در هر تکرار طراحی، یک بررسی تخصصی کامل نداشته باشید، اما ممکن است بتوانید انتقادات طراحی را با تست کاربر و بررسی  های تخصصی گاه و بیگاه جایگزین کنید.

نتیجه گیری

بررسی های تخصصی، یک روش ارزشمند برای کشف مسائل مربوط به کاربردپذیری و همچنین مکمل تست کاربردپذیری هستند. آنها اغلب توسط فردی با تخصص در کاربردپذیری و اصول رفتار انسانی انجام می شوند و فهرستی از مسائل و نقاط قوت کاربردپذیری را همراه با توصیه هایی برای رفع این مشکلات ارائه می دهند.