fair usage policy: سیاست برگشت به عقب اینترنت که به ضرر دولوپرهاست

Fair Usage Policy یا به اختصار FUP چیزی که امروزه بر سر زبان‌هاست که همواره موافقان و مخالفان خاص خود را داراست که تحت عنوان «سیاست مصرف منصفانه» اینترنت شناخته می‌شود.

FUP رو از جنبه‌های مختلفی می‌شه مورد بحث و بررسی قرار داد که واقعاً از دانش من خارج هست اما همان‌طور که از عنوان این پست مشخص هست، در ادامه قصد دارم این موضوع رو بررسی کنم ببینیم که این سیاست چه ضرری به دولوپرها می‌زنه!

حجم ترافیک داخلی دو برابر ترافیک اینترنشنال
یکی از نقدهای جدی به FUP این است که مابین ترافیک داخل که نام دیگرش «شبکه ملی اطلاعات» هست و ترافیک اینترنشنال (بین‌الملل) تفاوت فاحشی دیده می‌شود. به عبارت دیگر، ترافیک داخلی نسبت به ترافیک بین‌المللی به صورت نیم‌بها محاسبه خواهد شد (تفسیر دیگر این موضوع این است که ترافیک داخل حجمی دو برابر ترافیک بین‌الملل خواهد داشت.)

در حقیقت، اگر شما هر روز به سایتی ایرانی سر بزنید که سرورش داخل آلمان باشد، شما باید هزینهٔ بیشتری برای اینترنت پرداخت کنید که کمی عجیب به نظر می‌رسه!

دولوپرها: یکی از گروه‌های کاربری آسیب‌پذیر سیاست مصرف منصفانه
باتوجه به اینکه دولوپر هستم و مخاطب اصلی‌ام هم دولوپرهاست، از اینجای بحث به بعد رو می‌خواهم روی همین قضیه مانور دهم. در یک کلام، برنامه‌نویسان، دولوپرها، طراحان سایت، سیس ادمین‌ها و به طور کلی فعالان آی‌تی یکی از متضررهای اصلی این طرح هستند. اما چرا؟

در پاسخ به چرایی این قضیه باید گفت که یک دولوپر به قول معروف «دست به کُد» کسی است که:

- کمتر روزی است که به گیت‌هاب سر نزد.
- کمتر روزی است که در گوگل سرچ نکند.
- کمتر روزی است که وارد استک اورفلو نشود.
- کمتر ماهی است که مستندات زبان، لایبرری و یا فریمورک مورد استفاده‌اش رو چک نکند.
- و کمتر روزی است که به سایت‌های فناوری خارجی مثل DZone سر نزد.

پنج آیتم فوق‌الذکر بدان معناست که یک دولوپر دائم در حال گشت‌وگذار در سایت‌هایی است که ۱۰۰٪ روی سرورهایی میزبانی می‌شوند که خارج از کشور ایران هستند و همین مسئله منجر بدین خواهد شد که هزینهٔ اینترنت بیشتری نسبت به یک کاربر عادی که در سایت‌های زرد به گشت‌وگذار می‌پردازد تا مثلاً ببیند کدوم سلبریتی با کدوم هنرمند ازدواج کرد، پرداخت کند و این به نظرم خوب نیست و شاید به نوعی بتوان گفت که FUP هزینهٔ تولید علم، تولید نرم‌افزار و ارتقاء سطح علمی جامعهٔ توسعه‌دهندگان را بالا می‌برد!

حال ممکن است کسی پیدا شود و بگوید که FUP سیاستی است که منجر به حمایت از کسب‌وکارهای داخلی می‌شود و به نوعی مرتبط با اقتصاد مقاومتی است. در پاسخ به چنین دیدگاهی، پیش از هر چیز باید گفت که اقتصاد مقاومتی اگر درست پیاده شود (به واژهٔ اگر خوب دقت کنید) که خیلی هم چیز خوبی است اما چند سؤال دارم. من یک دولوپری هستم که:

نیاز به یک سیستم ورژن کنترل داخلی دارم!
آیا اصلاً چنین سرویسی داریم؟ تازه اگر هم داشتیم (مثلاً فرض کنیم یک سرویسی تحت عنوان SokanHub) آیا کسی جرأت می‌کرد سورس‌کد پروژهٔ تجاری‌اش رو روی چنین سرویسی آپلود کنه و مطمئن باشه که دخل و تصرفی توش صورت نمی‌گیره؟

نیاز به یک موتور جستجو دارم!
موتورهای جستجوی داخلی داریم مثل ... و ... که اصلاً دوست ندارم براشون رایگان تبلیغی کنم! اما سؤال اینجاست که می‌تونن انگشت کوچیکهٔ سرچ انجینی مثل گوگل بشن؟

نیاز به یک فوروم دارم!
خداییش کدوم فروم رو داخل ایران می‌شناسید که آدم بتونه زیر ۳ دقیقه توش یک جواب ۱۰۰٪ درست و به قول خارجی‌ها Right To The Point بگیره اون هم به صورت رایگان. اصلاً کدوم دولوپر ایرانی حوصله داره بیاد پاسخ بده بی‌جیره و مواجب!!!

باید برم مستندات بخونم!
آیا ما در حد و اندازه‌ای هستیم که یک زبان برنامه‌نویسی مثلاً‌ PersianLang درست کنیم و من توسعه‌دهنده به جای PHP بیام ازش استفاده کنم و اگر هم نیاز به داکیومنتیشن داشتم، بیام روی همین سایت داخلیش؟

باید دانشم رو به‌روز نگه دارم!
خب ما آیا اساساً وبلاگی که تولیدکنندهٔ محتوای فاخر و درجه یک و ناب و فنی و مشکل‌گشا و هزار چیز دیگه باشه در حوزهٔ کدنویسی داریم که من مجبور نشم به سایت‌هایی مثل DZone یا TechCrunch برم؟

کلام آخر
این نگاه من به قضیهٔ FUP بود که دوست دارم اگر در اشتباه هستم، من رو روشن کنید. واقعیت امر آن است که بومی‌سازی کردن همه‌چیز در تضاد با کولتور (فرهنگ) اپن‌سورس هست و منجر به این خواهد شد که فعالان اون حوزه به نوعی منزوی بشن! ممنون که وقت گذاشتید. جای نظر، انتقاد و پیشنهاد شما در بخش کامنتینگ است.