چند نکته در مورد رادیو فول‌استک و از آن مهم‌تر چند درددل!

سلام و عرض ادب!

لازم دیدم چند نکته را در ارتباط با رادیو فول‌استک با عزیزان به اشتراک بگذارم و از آن مهم‌تر، نظر کسانی که این مجموعه پادکست‌ها را دنبال می‌کنند جویا شوم.

کیفیت مهمانان باید روز به روز بیشتر شود
برخی از مهمان‌ها توسط خودِ تیم سکان آکادمی پیدا می‌شوند و برخی دیگر هم توسط کاربران معرفی می‌شوند اما آنچه حائز اهمیت است اینکه کیفیت تجربیات کاری و سطح مهارت این عزیزان باید در سطح عالی باشد تا افتخار گپ و گفتگو با ایشان را داشته باشیم (بماند که گاهی کسانی معرفی می‌شوند که تابلو است طرف خودش خودش را معرفی کرده!)

همچنین ما برای اینکه به قول معروف عاشق و معشوق را به هم برسانیم، سعی کرده‌ایم که فوکوس روی ایرانیان موفقی باشد که در خارج از ایران مشغول به کار هستند تا خیلی ساده بتوانیم پلی ایجاد کنیم که ایشان بتوانند تجربیات خود را به علاقمندان داخل منتقل کنند اما در کمال ناباوری می‌بینیم که برخی نقد می‌کنند که ما داریم جوانان را ترغیب به رفتن از ایران و مهاجرت می‌کنیم!!!

دو چالش به اسم تایم طولانی و کیفیت پایین
اول از چالش دوم شروع می‌کنم که چیزی نیست جز کیفیت پایین صدا. خب باید عرض کنم که راه مرسوم استفاده از اسکاپیت برای ارتباط خواه صوتی و خواه تصویری است و ما هم از این قاعده مستثنی نیستیم اما آنچه به معنای واقعی کلمه ما را با مشکل مواجه ساخته، کیفیت پایین اینترنت است که صدمات جبران‌ناپذیری به برند رادیو فو‌ل‌استک وارد ساخته است تا جایی که گهگاهی کاربرانی را دیده‌ام یا گزارش‌هایی به دستم رسیده که فلانی گفت چون کیفیت پایین هست، وقتی گوش می‌دهم اعصابم خرد می‌شود فلذا دیگه دنبال نمی‌کنم.

اولاً باید این را اعتراف کرد وقتی که سرویسی کیفیت پایین دارد، لیاقتش این است که کاربر از دست بدهد و این مهر تأییدی بر اصل علت و معلول است اما در عین حال به مرور سعی کرده‌ایم که از اینترنت بهتر و باسرعت‌تر و باکیفیت‌تری استفاده کنیم اما کماکان عرض می‌کنم که این متغیر کاملاً از دست ما خارج است و چاره‌ای جز این ندارم که هزینه‌اش را هم که چیزی نیست جز از دست دادن مخاطب بپردازیم (جالب است بدانید که یکی از مهمانان گرانقدر رادیو فول‌استک، پرفسور علی‌اکبر جلالی (پدر آی‌تی‌ ایران) بود که این‌قدر کیفیت افتضاح شد که پس از مذاکره با ایشان پس از مصاحبه،‌ صلاح بر این شد که اصلاً منتشر نکنیم و بنده مجبور شدم که حداقل ۱۲ بار عذرخواهی کنم.)

برسم به چالش دوم و آن هم چیزی نیست جز نقدی که به تایم بالای پادکست‌ها می‌شود به طوری که مثلاً با بهنام آقاجانی بیش از ۵ ساعت گپ زدیم.

خب اول یک ذره غر بزنم بعد استدلال خودم رو عرض کنم. من اعتقاد دارم ما جامعه‌ای هستیم که ویدیوهای سی‌ثانیه‌ای که در کانال‌هایی مثل گیزمیز، کافی‌ها و ... منتشر می‌شن و همچنین پست‌های کوتاه در حد یک پاراگراف که در شبکه‌های اجتماعی از این دست به آن دست می‌چرخند سلیقهٔ مطالعاتی ما را دست‌خوش تغییر جدی ساخته‌اند.

درست است که فناوری مدل برخورد ما با کسب علم و دانش و به طور کلی هر چیزی را تغییر داده، اما به نظرم این تغییرات در جامعهٔ ما بسیار پررنگ‌تر از دیگر جوامع بوده‌اند به طوری که الان خیلی راحت طرف یک پست تلگرام را سورس خبری خود می‌کند و شروع به نشر آن خبر می‌کند غافل از اینکه آن خبر را چه کسی و با چه قصد و نیتی شِر کرده است!

چنین فضایی باعث شده تا وقتی پادکستی می‌بینیم که مثلا بیش از دو ساعت است، با خود می‌گوییم تایم عرف پادکست زیر نیم ساعت باید باشه به طوری که جالبه بدونید رفتم با یکی از مهمان‌ها پادکست ضبط کنم، بعد گفت که «خب نهایتاً ۲۰ دقیقه هست دیگه درسته؟» گفتم نه آقا این چه حرفیه حداقل ۲ ساعت که چشم‌هاش گِرد شد!

در حقیقت، استدلال من این هست که جهان‌بینی من می‌گه آنچه در جامعه رواج پیدا کرده اشتباه محض هست که همه چیز رو خلاصه و مفید و سرسری برگزار کنیم و فقط یک کاری انجام بشه. وقتی که من ماه‌ها می‌رم و میام تا یک متخصص رو مجاب کنم که بیاد مهمان بعدی رادیو فول‌استک بشه، آیا باید به خاطر اینکه برخی کاربران محترم عادات اشتباهی پیدا کرده‌اند و دوست دارند که یک پادکست ۲۰ دقیقه‌ای گوش دهند، من هم این کار رو بکنم یا اینکه از فرصت پیش آمده نهایت استفاده را کنم و تا می‌توانم مهمان عزیز رو تخلیهٔ اطلاعاتی کنم؟؟؟

نوع سؤالاتی که از مهمان‌ها می‌پرسیم
نیاز به توضیح نیست که برخی کاربران سکان آکادمی را دولوپرهای مبتدی تشکیل می‌دهند و برخی دیگر را دولوپرهای باتجربه و همین قضیه کار را دشوار می‌کند. اگر بخواهیم مبنا را دولوپرهای مبتدی قرار دهیم، مسلماً مباحث مطروحه در پادکست برای حرفه‌ای‌ها خسته‌کننده خواهد شد چون تکرار بدیهیات است و برعکس، اگر بخواهیم دولوپرهای باتجربه را مبنا قرار دهیم، یک تازه‌کار وقتی که چنین پادکستی را گوش می‌دهد، فقط با یک مشت اصطلاحات عجیب و غریب، فنی و بعضاً ترسناک روبه‌رو می‌شود که نه تنها چیزی متوجه نخواهد شد، بلکه حتی ممکن است بترسد و از این حوزه زده شود! لذا اگر یکی از این دو نوع کاربران را داشتیم، کار به مراتب راحت‌تر می‌بود و تکلیف به مراتب روشن‌تر اما خب چنین چیزی امکان‌پذیر نیست.

چالش بعدی که با آن رو‌به‌رو هستیم، نوع سؤالاتی است که کاربران می‌پرسند که از دید برخی مهمان‌ها، تعدادی سؤالات هستند که به قول معروف آبکی هستند و نباید پرسیده شود. در حقیقت، ما در انتهای هر پادکست چنین چیزی را نوشته‌ایم:

احتراماً به استحضار می‌رساند که مخاطبین محترم رادیو فول‌استک تا پیش از ضبط این پادکست، می‌توانند از طریق بخش نظرات سؤالات خود را از مهمان گرانقدر این اپیزود بپرسند. لازم به ذکر است بسته به صلاحدید مهمانمان، تمامی و یا بخشی از سؤالات پاسخ داده خواهند شد؛ فلذا در صورتی که به هر دلیلی سؤال شما پرسیده نشد، پوزش ما را پذیرا باشید.

یعنی اگر سؤالی پرسیده نشد، این هرگز بدان معنا نیست که به سؤال کاربر اهمیت نداده‌ایم بلکه چند دلیل می‌تواند وجود داشته باشد:

- یا اینکه سؤال تکراری بوده
- یا اینکه سؤال وارد مثلث ممنوعه شده (منظور سؤالات دینی، سیاسی و یا حریم خصوصی است مثل اینکه لطفاً درآمد ایشون رو بپرسید!)
- یا اینکه به قول یکی از مهمان‌ها، سؤال آبکی بوده است.

در عین حال و پس از این همه رفتن و آمدن، یک کامنت مهمان در اپیزود بهنام آقاجانی اینگونه آدم را شکه می‌کند:

پادکست عالی بود . آقاجانی حرف نداره بهزاد مرادی هم عالی بود / فقط دقت کردین قبلتر مثلا 1 سال پیش مرادی همه سوالات کاربران رو میپرسید و تاکیدش روی این بود ولی الان برعکس شده . یعنی اون موقع بهزاد جان ? به کاربرای سایت اهمیت میداد تا سایتش پاپیولر بشه . اما الان که بنوعی خرش از پل گذشته چه نیازی داره که سوالات کاربرا رو بپرسه ؟ الان دیگه کاربرا هستن که بهش احتیاج دارن نه اون . ولی هنوز هم بی رقیب و درجه یک هست.

کامنت‌هایی از این دست رو به سادگی جامعه‌شناسان می‌توانند تحلیل کنند و ای کاش علم این کار را داشتم و یک مقاله در موردش می‌نوشتم اما در همین حد دانش اندکم بگم مگر این اتفاق برای سردار آزمون در جام جهانی نیوفتاد که بستیمش به باد انتقاد چون قبلاً خوب بوده اما در آخرین بازی‌ها به هر دلیلی خوب ظاهر نشد و باید تنبیه می‌شد؟ مگر همین ماها نبودیم که آقای ظریف را حلواحلوا می‌کردیم در دور اول ریاست جمهوری آقای روحانی اما الان به هر دلیلی داریم نقدش می‌کنیم؟ مگر پدربزرگ‌های ما نبودن که یک روز دنبال دکتر مصدق بودن و چندی بعد در کودتا بر علیه‌ وی شرکت کردن؟ مگر همین ماها نبودیم که روزی علی‌رضا افتخاری رو حلواحلوا می‌کردیم اما به خاطر دامی که داخلش افتاد تحریمش کردیم؟ و صدها مورد دیگر که ذهنم یاری نمی‌کند. 

یک مثال می‌زنم در ارتباط با هزینه‌های ضبط یک پادکست. فرض کنیم که مهمانی ساکن تهران هست و برای ضبط پادکست من حداقل باید یکصد کیلومتر برم و برگردم. هزینهٔ استهلاک ماشین و بنزین رو اصلاً نادیده بگیریم بلکه آن تایمی که گذاشته می‌شود حداقل یک روز کاری را خواهد گرفت و یک روز کاری برای یک دولوپر احتمالاً بدانید که چقدر معادل ریالی دارد. جالب است بدانید که برخی مهمان‌ها هستند که تایم ایشان حداقل ساعتی ۱۵۰ دلار ارزش دارد اما از ایشان خواهش می‌کنیم بیایند و سه الی چهار ساعت وقت خود را در اختیار ما قرار دهند که در چنین شرایطی ارزش تایم من در مقایسه با ایشان صفر است! در کل، نقد خوب هست اما اگر عادلانه باشد، خوب‌تر. 

روی هم رفته بایستی گفت نه تنها روز به روز به کیفیت سوال‌ها اضافه نشده، بلکه کاملاً تکراری هستند تا جایی که بسیاری از کاربران به درستی اشاره می‌کنند که محتوای اکثر پادکست‌ها تکراری شده است و این دارد به برند رادیو فول‌استک ضربه می‌زند. نقد من این است که خب برادر من برو دو سه تا پادکست رو گوش بده اگر پاسخ به این سؤال که «دانشگاه خوب است یا نه؟» رو پیدا نکردی، بیا بپرس! و همین مسئله باعث شده گاهی این ایده به ذهنم برسد که کلاً امکان سؤال پرسیدن حذف شود و پادکست یهو منتشر گردد.

سپاس از توجه شما
درددل‌های یک دیوانه