پیش از این در مقالات زیر دیدگاهم رو در ارتباط با سوشال مدیا گفته بودم:
- چی شد که از شبکههای اجتماعی خداحافظی کردم؟
- چه میشود که در فضای مجازی یک ماسک روی صورت خود میزنیم و خودسانسوری میکنیم؟
مدتی بود که میدیدم چرا علاقه دارم بروم فید لینکداین رو چک کنم تا در نهایت دیدم مفهومی روانشناختی وجود داره تحت عنوان FOMO که همه چیز زیر سرش هست!
Fear of Missing Out یا به اختصار FOMO به این قضیه اشاره داره که کاربران شبکههای اجتماعی از ترس اینکه مبادا یک توییت، پست، استوری و ... رو از دست بدن، به این پلتفرمهای آنلاین دائم سر میزنند و پس از مدتی هم به آنها اعتیاد پیدا میکنند که برای کسب اطلاعات بیشتر توصیه میکنم به مقالهٔ Report: 56% of Social Media Users Suffer From FOMO مراجعه کنید.
وقتی که پای اعتیاد به برخی سرویسها همچون شبکههای اجتماعی به میان میاد، به نظر میرسه که هیچ کتابی بهتر از Hooked نتونه حق مطلب رو ادا کنه که قبلاً در مقالهٔ Hook Model: درآمدی بر کتاب قلاب خلاصهای از این کتاب رو نوشتهام.
در حقیقت، وقتی که ما در شبکههای اجتمای چیزی رو پُست میکنیم و میبینیم که ریتوییت شده، لایک شده، ریپست شده، کامنت خورده، کلی بهبه و چهچه گفتن ملت سطح دوپامین میره بالا. حال دوپامین چیست؟ هورمون شادیبخش، لذت و پاداشه 😌🤗😏😇 و این همون هورمونی است که پس از استعمال مواد مخدر هم تشرح میشه. در واقع، قبلاً و شاید هم الان ملت به ... معتاد میشدن اما الان به اینستاگرام!
جالب اینجا است که قانون FOMO فقط به شبکههای اجتماعی محدود نمیشه. مثال میزنم. مثلاً وقتی که پستی در سکانپلاس مینویسم، روز اول هر نیمساعت مییام ببینم چند لایک خورده و اگر کامنت خورده باشه و کاربری آمده و گفته باشه:
وای آقای مرادی به چه نکتهٔ خوبی اشاره کردید و عجب قلمی دارید. واقعاً ممنون
دیگه اون روزم ساخته شده و مثل پلنگ میتونم کد بزنم. اینها همه مشکلاتی است که اگر مواظب خودمون نباشیم، خیلی راحت بهشون دچار میشیم، کما اینکه شدهام، و دقیقاً همچون اعتیاد واقعی روز به روز بیشتر درگیر میشویم.
JOMO چیست؟
Joy of Missing Out یا به اختصار JOMO مفهومی است که برخی برای مقابله با FOMO درست کردهاند. به عبارتی، احتمالاً از با اعتیاد به شبکههای اجتماعی مبارزه کنیم، Joy (لذت) دیگر بخشهای زندگی رو درک خواهیم کرد.
ممنون که وقت گذاشتید. جای نظر، انتقاد و پیشنهاد شما در بخش کامنتینگ است.