Use Case روشی است که در آنالیز سیستم برای شناسایی، تشریح و سازماندهی نیازهای آن سیستم مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ به عبارت دیگر، Use Case باید تمام فعالیت‌هایی که برای کاربران مهم هستند و قرار است در حین استفاده از سیستم کاربرد داشته باشند را شامل شود. از سوی دیگر، یک Use Case را می‌توان به عنوان مجموعه‌ای از سناریوهای احتمالی مربوط به یک هدف خاص در نظر گرفت. از جمله ویژگی‌های یک Use Case (یا مجموعه‌ای از آن‌ها) می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- سازماندهی نیازهای کاربردی
- مدل‌سازی اهداف در تعاملات کاربر با نرم‌افزار
- ثبت سناریوهایی از تَسک‌ها که منجر به اجرای اهداف خاصی می‌شوند.
به طور کلی، یک Use Case را می‌توان در طول مراحل مختلف توسعهٔ نرم‌افزار به کار برد؛ از جملهٔ این مراحل می‌توان به برنامه‌ریزی نیازمندی‌های سیستم، اعتبارسنجی طراحی نرم‌افزار، تست نرم‌افزار و ایجاد یک طرح کلی برای کمک به کاربران به صورت آنلاین و دفترچهٔ راهنمای کاربران اشاره کرد.