اصطلاح Prototype از دو واژهٔ لاتین Proto (به معنی اولیه) و Typus (به معنی شکل یا مدل) تشکیل شده است که در سه حوزهٔ توسعهٔ نرم‌افزار، برنامه‌نویسی مبتنی بر پروتوتایپ و طراحی سخت‌افزار به کار گرفته می‌شود.
- در توسعهٔ نرم‌افزار، پروتوتایپ مدل اولیه‌ای از یک محصول یا یک سیستم است که معمولاً به منظور بیان اهداف و یا به عنوان بخشی از فرآیند توسعه تولید می‌شود. در چرخهٔ توسعهٔ سیستم‌ها (SDLC)، ابتدا نسخهٔ اولیه‌ای از سیستم ایجاد شده سپس مورد آزمایش و تست قرار می‌گیرد تا مشکلات اساسی آن برطرف شوند تا در نهایت یک پروتوتایپ یا مدل اولیهٔ قابل‌قبول به دست آید که بتوان سیستم و یا محصول نهایی را بر مبنای آن توسعه داد.
- در برنامه‌نویسی مبنی بر پروتوتایپ (Prototype-based Programming)، اصطلاح پروتوتایپ به یک آبجکت اصلی اطلاق می‌شود که آبجکت‌های جدید با کپی کردن آن ایجاد می‌شوند.
- در طراحی سخت‌افزار، این اصطلاح به یک مدل اولیهٔ دست‌ساز اطلاق می‌شود که تجسمی از محصول نهایی بوده و طراحان می‌توانند آزمایش‌های مورد نظر خود را بر روی آن انجام داده و یا از کاربران هدف فیدبک بگیرند.