Import (ایمپورت) به معنای «وارد کردن» است. در یک برنامه، ایمپورت کردن یعنی باز کردن یک فایل با فرمتی متفاوت از فرمتی که خود برنامه با آن کار می‌کند و یا باز کردن فایلی که برنامهٔ مد نظر آن را ساپورت می‌کند. با فرض اینکه برنامه می‌داند چه‌طور یک فایل را ایمپورت کرده و تغییر فرمت دهد، برنامه این تغییر فرمت را انجام داده و اجازه می‌دهد که کاربر بر روی آن فایل کار کند.
بعد از کار کردن با فایل باز شده، کاربر می‌تواند به سادگی فایل را Save یا Close کرده و در همان فرمتی که هست رها کند یا اینکه می‌تواند آن را به فرمتی دیگر Export (اکسپورت) کند. برخی برنامه‌ها مانند Word به شما اجازه می‌دهند که مثلاً با کلیک بر روی گزینهٔ Save as، فرمت فایل را به چیزهای دیگر، مثلاً PDF، تغییر دهید.
به عنوان یک مثال ساده از نحوهٔ عملکرد ایمپورت می‌توانیم یک ویدیو کانورتر (مبدل فرمت ویدیو) را مثال بزنیم؛ فرضاً شما می‌توانید ویدیویی با فرمت MP4 را داخل برنامه ایمپورت کنید و بعد به عنوان خروجی، ویدیویی با فرمت MPG2 اکسپورت کنید.
پس به معنای کلی، ایمپورت یعنی تبدیل کردن فایل به فرمتی که برنامه بتواند با آن کار کند (اگر برنامه به هر دلیلی نتواند فایل را تبدیل کند، فایل ایمپورتی باز نخواهد شد)، اکسپورت هم کاملاً متضاد ایمپورت، یعنی خروجی گرفتن از فایل با فرمت اولیه یا فرمت دلخواه می‌باشد. به عبارت دیگر، ایمپورت یعنی وارد کردن و باز کردن یک فایل که با فرمت برنامه سازگار باشد، اسکپورت هم یعنی خارج کردن یا سیو کردن فایل مورد نظر با همان فرمت اولیه یا با فرمت‌هایی که برنامه اجازهٔ آن را به شما می‌دهد.
آشنایی با معنای Import در برنامه‌نویسی
در برنامه‌نویسی ایمپورت معنای تا حدودی متفاوتی دارا است. در واقع، وقتی در یک زبان برنامه‌نویسی از اصطلاح ایمپورت استفاده می‌کنیم، منظور آن است که یک لایبرری، کلاس یا ... را به برنامهٔ خود اضافه کرده‌ایم. برای نمونه داریم:
import numpy as npآنچه در بالا مشاهده می‌شود، یک خط از برنامه‌ای است که به زبان پایتون نوشته شده است؛ در کد فوق دستور داده‌ایم تا یک لایبرری تحت عنوان numpy وارد برنامه شده و نامی هم همچون np برای آن در نظر گرفته‌ایم. از این پس، در این برنامه به کلیهٔ ویژگی‌ها من‌جمله توابع این لایبرری در برنامه دسترسی خواهیم داشت.