در صنعت توسعهٔ نرم‌افزار، Framework (چارچوب نرم‌افزاری) برای این طراحی شده تا به دولوپرها این امکان را بدهد تا بیش از آنکه روی بدیهیات زمان خود را صرف کنند، به نیازمندی‌های اختصاصی پروژه بپردازند.
برای روشن‌تر شدن این مسئله، مثالی می‌زنیم. فرض کنید که قرار است تکه کاغذی در ابعداد ۵×۵ سانتی‌متر تهیه کرده و طرحی همچون صلیب را روی آن بکشید؛ مسلماً چنین چیزی به سادگی امکان‌پذیر است اما اگر از شما خواسته شود تا ۱۰۰۰ تکه کاغذ اینچنین بسازید چه‌طور؟ این همان جایی است که فریمورک‌ها به کار می‌آیند؛ به عبارت دیگر، می‌توانیم یک فریمورک (چارچوب یا قالب اولیه) درست کرده و خیلی سریع کار خود را به پیش ببرید.
در تعریفی کلی‌تر، فریمورک در صنعت توسعهٔ نرم‌افزار به مجموعه‌ای از لایبرری‌ها، کلاس‌ها و مفاهیم انتزاعی گفته می‌شود که خیلی ساختاریافته در دسترس دولوپرها و برنامه‌نویسان قرار گرفته و به راحتی قادر خواهند بود تا کدهای از پیش نوشته شده را مورد استفاده قرار داده، آن‌ها را به اصطلاح Override کنند و یا کدهای کاستومایز شدهٔ خود را بیفزایند تا در نهایت محصول نرم‌افزاری خود را در کمترین زمان ممکن به بازار عرضه کنند.
انواع فریمورک‌ها در توسعهٔ وب
در فرایند توسعهٔ وب اپلیکیشن‌ها، در یک نگاه کلی می‌توان فریمورک‌ها را به دو دستهٔ Frond-end و Back-end تقسیم‌بندی کرد. برخی از معروف‌ترین فریمورک‌های فرانت‌اند CSS عبارتند از:
- Bootstrap
- Foundation
- Pure
از جمله فریمورک‌های فرانت‌اند JavaScript نیز می‌توان موارد زیر را برشمرد:
- Angular.js
- Vue.js
- Ember.js
در ارتباط با فریمورک‌های بک‌اند، برخی از معروف‌ترین نمونه‌ها در زبان‌های برنامه‌نویسی مختلف نیز عبارتند از:
- Spring (جاوا)
- Django (پایتون)
- Laravel (پی‌اچ‌پی)
- Ruby on Rails (روبی)
- Express.js (نودجی‌اس)
- Net. (سی‌شارپ، ویژوال بیسیک و ...)