سلام دوستان. تقریبا حدود 4 ماهی میشه که مقالات سکان آکادمی رو دنبال میکنم مخصوصا از آقای بهزاد مرادی رو ... تشکر استاد از مقالات خوب و مفیدتون. من از 18 سالگی وارد دانشگاه شدم و خیلی هم علاقه مند به برنامه نویسی بودم بنا به محدودیت هایی که برای همه هست از جمله (بی پولی، محیط و شرایط، نداشتن بعضی امکانات ...) من هم محدودیت هایی داشتم. تو یه دانشگاه نسبتاً ارزون ثبت نام کردم و شروع کردم به تحصیل و ترم اول زبانی که بهمون درس میدادن جاوا بود، محیط دانشگاه، استاید و روحیه شاگردان هم اصلا به ادم انگیزه نمیداد ولی من سعی کردم هر طوری شده از جاوا شروع کنم و یادش بگیرم. خلاصه که دانشگاه قرار نبود چیزی یادم بده تقریبا دو سال خیلی آهسته و پیوسته رو جاوا وقت گذاشتم که البته خیلی آهسته پیش رفتم. جدا از دانشگاه جاوا رو خیلی پیش رفتم. الانم دارم هم جاوا و هم اندروید رو میخونم ولی انگار به قول معروف موج زده شدم بخاطر اینکه همه داشتن راجب خوبی های اندروید میگفتن و هر کسی راجب تعداد دانلود های برنامش میگفت من هم گفتم پس باید منم یاد بگیرم، البته ازش راضیم ولی انگار راهی رو که قرار بود ادامه بدم واسه یه لحظه فراموش کردم و مسیر رو اشتباه اومدم (وقتی قراره به همه جا برسی به هیچ جا نمیرسی). و وقتی هم که فهمیدم زمان ندارم باید بیخیال اندروید بشم و جاوا رو فقط ادامه بدم با خودم میگفتم نه ببین تو میخایی از سختی ها فرار کنی باید هر کاری که شروع میکنی رو به سر انجام برسونی.... خلاصش اینکه میخام جاوا رو ادامه بدم و بعدش پایتون بخونم و سراغ روباتیک و هوش مصنوعی برم .... باید از وقتم به بهترین شکل ممکن استفاده کنم نظر شما راجب اینکه چطور بتونم تو مسیرم متمرکز باشم و حاشیه نرم چیه!! نا گفته نمونه الان 20 ساله هستم ..... با تشکر.