دنیای وب مملو است از مقالات و مطالبی که هدفی جز ارتقاء کیفیت کدنویسی ندارند؛ در این دست مقالات به روش‌‌های مختلف سعی شده است تا راهنمایی‌‌ها و نکات کلیدی کدنویسی در اختیار علاقمندان قرار گیرد. شاید فقط با چند دقیقه جستجو، توصیه‌‌های نابی را بیابید که با عمل به آنها بتوانید کدی کاملاً حرفه‌ای بنویسید اما این مقاله با بقیه فرق دارد! با مطالعهٔ این مقاله و عمل به توصیه‌‌های آن، به راحتی قادر خواهید بود به یک برنامه‌نویس مزخرف مبدل شوید!
فراموش کردن معماری نرم‌افزار
وقت گذاشتن برای مرحلۀ طراحی نرم‌افزار، به نوعی هدر دادن وقت است. این مرحله را نادیده بگیرید و مستقیم به سراغ کدنویسی بروید و وقتی کمی پیش بروید، ساختار برنامه خودبه‌خود شکل می‌گیرد. پرداختن به قواعد نام‌گذاری، انتخاب زبان، الگوهای طراحی و ... کاملاً بی‌مورد است؛ وقت‌تان را برای این موارد هدر ندهید و در یک کلام، کارتان را هر چه سریع‌تر شروع کنید.
کار را از صفر شروع کنید، نیازی به فریمورک ندارید
استفاده از فریمورک‌ها، کلاس‌ها و فانکشن‌های از پیش نوشته شده و ماژول‌ها را فراموش کنید چرا که خودتان هم می‌توانید آنها را حتی بهتر بنویسید! مخصوصاً آن فانکشن‌های آزار دهندۀ رمزگذاری (Encryption).
هر نامی که دوست دارید برای متغیرها در نظر بگیرید
اگر به جای نام‌های قراردادی از نام‌های دلخواه خود استفاده کنید، پاسخ دادن به سؤالات سایر توسعه‌دهندگان برای شما تبدیل به یک سرگرمی خواهد شد! حتی اگر خواستید، می‌توانید نام دوستان‌تان را روی متغیرها بگذارید. فکرش را بکنید، مثلاً کسی از شما بپرسد چرا «مهرداد» صفر است و تقسیم بر صفر انجام شده؟ یا این که کسی بپرسد چرا «لیلا» به جای این که Integer باشد، Float است؟
نام فانکشن‌ها را عمداً نامرتبط بنویسید
برای نوشتن کدهای هر چه بدتر، رعایت این توصیه بسیار مهم است. سعی کنید در نوشتن نام فانکشن‌ها، اسامی غیرمرتبط استفاده کنید. به این صورت، به راحتی می‌توانید زمینۀ سردرگمی هرچه بیشتر همکاران خود را فراهم آورید.
کامنتهای غیرواقعی بنویسید
اگر می‌خواهید کدنویسی واقعاً بدی داشته باشید، فقط یک چیز می‌تواند بیشتر از ننوشتن کامنت به شما کمک کند و آن چیزی نیست جز نوشتن کامنتهای غیرواقعی. باید سعی کنید در مورد کدهای خود، توضیحات زیاد و البته غیرواقعی زیادی برای سایر توسعه‌دهندگان بنویسید. برای موفقیت در این کار، توصیه می‌کنیم از نوشتن دروغ‌های شاخدار در کامنتهای خود دوری کنید و کامنتهای غیرواقعی خود را طوری با واقعیت بیامیزید که تشخیص آن دشوار و ترجیحاً غیرممکن باشد.
از اعتبارسنجی دادۀ ورودی کاربر خودداری کنید
کاربران، دوستان شما و کاملاً مورد اعتماد هستند و دلیلی ندارد که دادۀ غیرمعتبری را وارد کنند! بنابراین با اعتبارسنجی داده‌های ورودی، وقت کاربران را نگیرید و آنها را آزرده خاطر نکنید. اگر واقعاً می‌خواهید کدهای بدی بنویسید، بهتر است بدانید که اعتبارسنجی دادۀ ورودی هیچ ضرورتی ندارد.
تا جایی که ممکن است از Encapsulation استفاده نکنید
سایر توسعه‌دهندگان می‌خواهند بدانند که هر کدام از فانکشن‌های مورد استفادهٔ شما چه کاری انجام می‌دهد. بنابراین هر بار که دوباره به فانکشنی نیاز پیدا کردید، کل فانکشن را دوباره تعریف کنید تا دیگران برای فهمیدن آن نیازی به رجوع به کدهای قبلی نداشته باشند.
Exception Handling را فراموش کنید
اکسپشن‌ها -همان‌طور که از نام‌شان مشخص است- استثناء هستند. این موارد، بسیار نادر هستند و فقط وقتی رخ می‌دهند که کسی کاری را طوری که نباید انجام دهد! بنابراین خود را درگیر کدنویسی برای رسیدگی به این موارد نادر نکنید؛ واقعیت این است که رخ دادن اکسپشن‌ها تقصیر شما نیست.
تست کردن را به شخص دیگری واگذار کنید
شما با زحمت فراوان موفق به نوشتن کدهای فوق‌العاده بدی شده‌اید اما نگران تست کردن آن نباشید زیرا شما که عضو تیم سنجش کیفیت نیستید! پس انجام همۀ تست‌های مورد نیاز، مثل Unit Test یا User Test را به دیگران واگذار کنید.
فراموش نکنید که مسئلهٔ اصلی، طول کدهای شما است
در نوشتن کدهای بد، هر چقدر فانکشن‌ها و کدهای طولانی‌تری بنویسید، بهتر است. در واقع، اگر تصمیم دارید کدهای واقعاً بدی بنویسید، همیشه باید به دنبال راه‌هایی برای طولانی‌تر و پیچیده‌تر کردن کدها باشید. یعنی اگر کاری را می‌توانید با ۱۰ خط کد انجام دهید و در عین حال با ۱۰۰ خط کد هم می‌توانید همان کار را انجام دهید، شما حتماً باید روش دوم را انتخاب کنید!
آنچه در این مقاله ذکر شد به نوعی شوخی بود و چنانچه تمایل دارید تا به دولوپری حرفه‌ای مبدل گردید، دقیقاً عکس موارد بالا را رعایت نمایید.