Michael Forzano یک مهندس نرم‌افزار ۲۶ سالهٔ روشن‌دل است که از سال ۲۰۱۳ تاکنون (۲۰۱۸) در کمپانی آمازون به عنوان یک مهندس نرم‌افزار و دولوپر مشغول به کار است. به گفتهٔ وی، به خاطر نقشهٔ ذهنی خوبی که از کد دارد، می‌تواند بازخوردهای منحصر به فردی به هم‌تیمی‌هایش ارائه کند.
نابینایی مادرزادی
Forzano به علت مسائل ژنتیکی، از زمان تولد نابینا بوده است. همچنین او عاشق این است که به همکاران خود کمک کند زیرا چنین کاری این حس را به او می‌دهد که مشغول همان کاری است که باید باشد و در همان جایی است که به آن تعلق دارد، یعنی کد زدن در آمازون! او می‌گوید:
علیرغم نابینایی‌ام، دوران کودکی بسیار معمولی داشتم و پدر و مادرم همیشه سعی می‌کردن من رو طوری تربیت کنن که در کارهایی مشابه آنچه که افراد عادی به تنهایی انجام می‌دن، به دیگران وابسته نباشم.
در زندگی همیشه حس می‌کردم که باید خودم رو به دیگران ثابت کنم اما در آمازون این‌طور نیست؛ زیرا آدم‌هایی که در اینجا هستن ذهن بسیار بازی دارن.
وقتی Forzano پنج ساله بود، شنوایی او نیز کم‌کم دچار اُفت شد و برای اینکه بتواند بشنود، عمل کاشت حلزون انجام داد. بعدها وقتی نوجوان بود، به بازی‌های کامپیوتری صوتی علاقمند شد و یاد گرفت که چگونه می‌تواند این بازی‌ها را توسعه دهد. سپس به دانشگاه Binghamton رفت و در آنجا با گروه موسیقی Pep همکاری کرد و در این گروه شروع به نواختن ساکسیفون کرد. در نهایت، Forzano در این دانشگاه موفق به کسب مدرک کارشناسی در رشته‌ٔ علوم کامپیوتر شد.
مصاحبه در کمپانی آمازون
او بلافاصله پس از فارغ‌التحصیلی، برای موقعیت شغلی مهندس نرم‌افزار در شرکت آمازون اقدام کرد. جالب است بدانید وقتی که برای مصاحبه در کمپانی آمازون حاضر شد، به مصاحبه‌کنندگان گفت که نابینا است و در نهایت توانست با کدی که در لپ‌تاپ خود نوشت، آن‌ها را تحت‌تأثیر قرار داده و این شغل را به دست آورد!
او در آمازون کدهایی می‌نویسد که به سایر تیم‌ها کمک می‌کند تا خرید از آمازون را برای افرادی که معلولیت دارند، آسان‌تر کنند. Forzano که اهل نیویورک است، در حال حاضر با سگ راهنمای خود به نام Delta در مرکز شهر سیاتل به صورت مستقل زندگی می‌کند. Erik Wang، یکی از توسعه‌دهندگان شاغل در آمازون دربارهٔ وی می‌گوید:
او می‌تونه حتی سریع‌تر از من کدها رو بخونه و بنویسه. فورزانو قدرت فوق‌العاده‌ای در شناسایی مشکلات موجود در کد داره.
Forzano به خاطر نقشه‌ای که از ساختار کد در ذهن خود دارد، می‌تواند بارخوردهای منحصر به فردی به همکاران خود دهد. او می‌گوید:
فکر می‌کنم خیلی خوش‌شانسم که اینجا در آمازون هستم و مانند افراد عادی زندگی می‌کنم. فکر کردن به این موضوع که اجازه ندادم نابینایی من رو به عقب برونه، واقعاً به من قدرت می‌ده.
به نظرم خیلی مهه که سایر افراد نابینا ماجرای زندگی من رو بدونن. افراد نابینای زیادی هستن که خودشون رو دست‌کم می‌گیرن و باور ندارن که کارهای زیادی می‌تونن انجام بدن. من تا جایی که بتونم تلاش می‌کنم تا خودم رو به دنیا بشناسونم و به عنوان الگویی برای سایرین مطرح بشم.
وقتی که در دبیرستان مشغول به تحصیل بودم، به کامپیوتر علاقمند شدم. در اون زمان با یک جامعهٔ مجازی نابینایان در ارتباط بودم که بعضی از اون‌ها نه به عنوان یک شغل اما برای سرگرمی کد می‌زدن که یکی از اون‌ها من رو با برنامه‌نویسی، به ویژه برنامه‌نویسی گیم، آشنا کرد. من به برنامه‌نویسی بازی‌های کامپیوتری صوتی بسیار علاقمند بودم؛ این بازی‌ها بر مبنای صدا ساخته می‌شن و افراد -مخصوصاً نابینایان- می‌تونن با استفاده از صفحه کلید کنترل بازی رو در دست بگیرن. من با این شخص که خودش هم دولوپر بود ملاقاتی داشتم و به واسطهٔ او به دنیای برنامه‌نویسی وارد شدم و بعد از اون به صورت خودآموز شروع به یادگیری برنامه‌نویسی کردم.
وقتی برای استخدام در آمازون درخواست فرستادم، توضیح ندادم که نابینا هستم. در روز مصاحبه، اون‌ها چند تا از دولوپرهای خودشون رو برای مصاحبه فرستان. من لپ‌تاپم رو همراهم برده بودم و به اون‌ها گفتم که نابینا هستم و اجازه خواستم که به جای وایت‌برد از لپ‌تاپ برای نوشتن کدهای مصاحبه استفاده کنم که گفتن مشکلی نیست. به این صورت بود که در مصاحبه پذیرفته شدم و برای کار به سیاتل رفتم.
راستش پدر و مادرم به من افتخار می‌کنن. یادم میاد وقتی با مادرم تماس گرفتم و گفتم که برای این کار قبول شدم، همون جا، پشت تلفن، شروع کرد به گریه.
من در آمازون در تیمی کار می‌کنم که کارش ساخت ابزارهایی برای کمک به سایر تیم‌های توسعه‌دهندهٔ امکانات وب‌سایت آمازونه. با استفاده از این ابزارها، اون‌ها مطمئن می‌شن که افراد دارای معلولیت هم می‌تونن از آمازون خرید کنن.
من نقشهٔ ذهنی خوبی از ساختار کدها دارم. به ساختار کلی و اجزاء مختلف سورس‌کد آگاهی دارم و همهٔ اون‌ها رو در ذهنم نگه می‌دارم. افراد عادی از اونجا که همیشه به نحوی از بیناییشون برای یادگیری استفاده می‌کن، به همین دلیل به اون متکی هستن و برای تحلیل و یا ایجاد طرح کلی و اولیهٔ کدهای خود باید از نوشتن و رسم نمودار روی کاغذ و یا وایت‌برد استفاده کنن.
اما من هیچ‌وقت قدرت بینایی نداشته‌ام و بجاش یاد گرفته‌ام تا بدون دیدن کارهام رو انجام بدهم و الان هم نیازی به دیدن ندارم. فکر می‌کنم مغزم این قدرت رو به دست آورده تا همه‌چیز رو به صورت غیردیداری انجام بده.
این مهندس نرم‌افزار، کارهای خود را بر روی یک لپ‌تاپ معمولی و استاندارد انجام می‌دهد که یک نرم‌افزار Screen-reader جنبه‌های مختلف استفاده از آن را برایش به صورت شنیداری درمی‌آورد.