برخی از آدم‌های متشخص هستند که وقتی زباله ای را روی زمین مشاهده می کنند، بدون توجه به این که چه کسی آن را روی زمین انداخته، زباله را برداشته و در جایگاه مخصوص به آن می اندازند (البته این قضیه بیشتر در کشورهای جهان اول مشاهده می گردد!) به عبارت دیگر، چنین افراد خیر خواهی، فضایی تمیز برای سایر افرادی که در آن محیط حضور خواهند داشت آماده می سازند. جمله‌ای وجود دارد با این مضمون که «دنیا را برای نسل ها آتی به مکان بهتری نسبت به آنچه تحویل شما داده شده مبدل سازید.»
یک برنامه نویس خوب کسی است که وقتی کدهای یک برنامه نویس دیگر را تحویل می‌گیرد -فارغ از این که برنامه نویس قبلی چه کسی بوده- تمام تلاش خود را به کار خواهد بست تا کدها را بهبود بخشد و این در حالی است که این بهبود کار می‌تواند هم در زمینه بهبود راندمان کدها بوده و یا حتی در زمینه کامنت گذاری باشد. به نظر شما در چنین شرایطی نتیجه نهایی چه خواهد شد؟
به نظر می‌رسد که اگر برنامه نویسان دنباله رو چنین رویکردی باشند، روز به روز کیفیت کدهایی که نوشته می‌شوند بیشتر خواهد شد تا جایی که وجود باگ در کدها به یک امر انتزاعی مبدل خواهد شد. حال ممکن است این سؤال برای شما پیش بیاید که اگر برنامه نویس قبلی به جای کدنویسی، … بود چه؟ در پاسخ به چنین سؤالی بایستی گفت که اصلاً نیاز نیست تا شما تمامی بخش‌های کد را بهبود ببخشید بلکه صرفاً نیاز است تا هر آنچه که از دست شما بر می‌آید را انجام دهید و یا حداقل کدهایی که به ماژول قبلی می افزایید را سعی کنید تمیز و مرتب بنویسید. این تمیز نویسی کدها می‌تواند به نام گذاری صحیح توابع و متغیرها، رعایت فاصله ها و … ختم گردد.
در تیم های برنامه نویسی می بایست پس از اتخاذ رویکردی همچون آنچه در بالا به آن اشاره شد، فضایی ایجاد گردد که حتی اگر یکی از اعضای تیم خواست تا کدنویسی نامرتبی انجام دهد از سایر اعضای تیم خجالت کشیده و خود را اصلاح کند دقیقاً شبیه به شرایطی که در یک مهمانی مجلل اتفاق می افتد: آیا کسی رویش می‌شود که پس از خوردن خیار، پوست آن را روی پارکت پرتاب کند؟ هرگز.