آدم‌ها با کمک دیگر آدم‌ها برای آدم‌های دیگر کدنویسی می‌کنند! شاید چنین جمله‌ای در نگاه اول کمی عجیب به‌نظر برسد، اما واقعیت دارد. درواقع، این جمله تأکیدش برروی ارتباط افراد با یکدیگر و کار گروهی است.
از بشر اول تاکنون، آدم‌ها به این دلیل که بتوانند به بقای خود ادامه دهند، سعی کرده‌اند روی کمک یکدیگر حساب کرده و در گروه‌ها زندگی کنند و این درحالی است که امروزه هم که در عصر فناوری به سر می‌بریم از این قاعده مستثنی نیستیم.
با این حال، برخی از دولوپرها را می‌بینیم که به‌نوعی از جامعه بریده شده و در انزوا کد می‌زنند و این درحالی است که دیگر دولوپرهایی که اجتماعی‌تر بوده، به کار تیمی اعتقاد دارند و قبل از آن‌که برنامه‌نویس باشند، یک «موجود اجتماعی» هستند می‌توانند علاوه‌بر زندگی شخصی، در حرفهٔ برنامه‌نویسی‌شان نیز بیشتر پیشرفت کنند.
به‌طورکلی، دولوپرهایی که در پروژه‌های اپن‌سورس شرکت می‌کنند، در رویدادهای کدنویسی مشارکت دارند و دانسته‌های خود را با دیگر دولوپرهای غالباً تازه‌کار به اشتراک می‌گذارند، وبلاگ‌نویسی می‌کنند و به هر شکلی به تعامل با دیگر افراد می‌پردازند، تأثیر به‌مراتب بیشتری در صنعت نرم‌افزار می‌توانند داشته باشند.
علاوه‌بر این، یک روی دیگر سکه هم کاربرانی است که قرار است از حاصل کدنویسی‌های دولوپرها استفاده کنند. در اینجا هم مجدد نیاز به تعاملات اجتماعی داریم؛ به‌عبارت دیگر، مادامی‌که دولوپرها به تعامل با کاربران هدف نرم‌افزار یا اپلیکیشن نپردازند، ایشان تحت هیچ عنوان نخواهند توانست به رفع باگ‌ها، بهبود نرم‌افزار و درنهایت رقم زدن یک تجربه‌ٔ کاربری عالی بپردازند.
درنتیجه، همواره به‌خاطر داشته باشیم که در صنعت توسعهٔ نرم‌افزار تعملات اجتماعی همچون هر حرفهٔ دیگری دارای اهمیت بسیار بالایی است؛ از تعامل ما مشتریان گرفته تا مدیر پروژه، تستر نرم‌افزار و دیگر دولوپرها، همواره می‌بایست روی مهارت ارتباطات و مذاکره کار کرده و در این حوزه هم علاوه بر مهارت‌های کدنویسی تسلط یابیم.