اصلی‌ترین خصیصهٔ یک برنامه‌نویس حرفه‌ای، مسئولیت‌پذیری است. برنامه‌نویسان حرفه‌ای مسئولیت کاری که انجام می‌دهند، پیش‌بینی‌هایشان، تعهداتشان و اشتباهاتشان را پذیرفته و تحت هیچ عنوان انگشت اتهام به‌سوی دیگر دولوپرها دراز نمی‌کنند.
اگر دوست دارید برچسب حرفه‌ای روی شما بخورد، همواره می‌بایست مسئولیت کاری که انجام می‌دهید را بپذیرید؛ شما در قبال به‌روز بودن در حوزهٔ کاری خود و آخرین تکنولوژی‌های عرضه شده به بازار مسئول هستید. جالب است بدانید بسیار از دولوپرهای تازه‌کار هستند که بر این باورند وظیفهٔ کارفرمای ایشان است که به ایشان آموزش دهد که این تصور کاملاً اشتباه است! هیچ کارفرمایی آن‌قدر وقت و هزینه ندارد که شروع به آموزش و به‌روز کردن تک‌تک اعضای تیم توسعهٔ نرم‌افزار خود کند با علم به این که در آینده‌ای نه‌چندان دور، دولوپر خود را از دست خواهد داد (لازم به‌ذکر است که عمر دولوپرها در شرکت‌های نرم‌افزاری بیش از ۳ الی ۴ سال نیست).
بازهم اگر دوست دارید حرفه‌ای دیده شوید، می‌بایست مسئولیت کدی که می‌زنید را ۱۰۰٪ قبول کنید. هیچ دولوپر حرفه‌ای را سراغ نداریم که پیش از اطمینان حاصل کردن از عملکرد کدش، آن‌را ریلیس کند. درواقع، دولوپرهای حرفه‌ای اصلاً واهمه‌ای از متخصصین QA (این اصطلاح مخفف واژگان Quality Assurance به‌معنی تضمین کیفیت است) ندارند چراکه می‌دانند ایشان هیچ باگی در کدی که ایشان نوشته‌اند نخواهند یافت.
یکی دیگر از خصیصه‌های دولوپرهای حرفه‌ای این است که ایشان در کار تیمی (Team Work) مهارت دارند. ایشان مسئولیت خروجی کار کل تیم را برعهده می‌گیرند و تحت هیچ عنوان از زبان ایشان نمی‌شنویم که «من فقط فلان X رو نوشتم و این کد مال من نیست». دولوپرهای حرفه‌ای به دیگر همکاران خود -به‌خصوص کسانی‌که تازه‌کار هستند- کمک می‌کنند، به یکدیگر یاد می‌دهند، از همدیگر یاد می‌گیرند و در یک کلام، دیگران را ساپورت می‌کنند.
برنامه‌نویسان که تصمیم گرفته‌اند جزو حرفه‌ای‌های صنعت کاری خود باشند، تحت هیچ عنوان لیست طولانی از باگ‌های موجود در نرم‌افزار را تحمل نمی‌کنند و به‌محض مواجه با یک باگ -خواه کوچک و خواه بزرگ- درصدد رفع آن بر‌می‌آیند.
کدنویسی تمیز هم یکی دیگر از خصیصه‌های دولوپرهای حرفه‌ای است. کدی که یک دولوپر حرفه‌ای زده باشد در مقایسه با یک شخص غیرحرفه‌ای، بسیار تمیز با ساختاری قابل‌درک و درعین‌حال قابل خواندن است. دولوپرهای حرفه‌ای همواره از استانداردهای کدنویسی (Best Practices) در حین کدنویسی استفاده می‌کنند و همین مسئله منجر به این خواهد گشت که دیگر دولوپرها در خواندن سورس‌کد ایشان به مشکل برنخواهند خورد.
در یک کلام، حرفه‌ای‌ها جزو آدم‌های مسئول هستند؛ به‌عبارت دیگر، کسانی که مسئولیت کار خود را پذیرفته و سعی می‌کنند کدی بنویسند که بهینه بوده و به بهترین شکل کار کند. دولوپرهای حرفه‌ای زمانی که با کمبود وقت مواجه می‌شوند، هرگز بزن و برویی کد نمی‌زنند و تحت هیچ عنوان استانداردهای سفت و سخت کدنویسی خود را زیر پا نمی‌گذارند تا به ددلاین مدنظر برسند بلکه برعکس، در چنین شرایطی بیشتر به استانداردها پایبند می‌شوند چراکه می‌دانند در شرایط استراس‌زا، احتمال بروز خطا بسیار بالا خواهد بود.