تا این مرحله از آموزش با یکسری به اصطلاح Keyword در زبان برنامه‌نویسی جاوا آشنا شدیم که از جملۀ پرکاربردترین کلیدواژه‌ها در این زبان بوده و هر یک دارای معنی و کارکردی منحصربه‌فرد می‌باشد به طوری که چنانچه بخواهیم یک زبان برنامه‌نویسی همچون جاوا را به خوبی درک کنیم، می‌باید با کلیدواژه‌های آن کاملاً آشنا باشیم که برای روشن‌تر شدن این مطلب، زبان جاوا را با یک زبان زنده همچون فارسی مقایسه می‌کنیم.
در واقع، زبانی که بدان تکلم می‌کنیم از دستور زبانی شامل یکسری قاعده و قانون و همچنین تعدادی واژه تشکیل شده است که این واژگان بر اساس قواعد خاصی در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند تا بدین ترتیب با به‌کارگیری آن‌ها بتوانیم با یکدیگر ارتباط برقرار سازیم. زبان برنامه‌نویسی جاوا نیز همچون زبان فارسی از یکسری قواعد، اسامی و غیره تشکیل شده و برای آنکه بخش‌های مختلف برنامه‌های نوشته‌شده با زبان جاوا با یکدیگر ارتباط برقرار سازند، می‌باید اصول مربوطه را در کدنویسی با این زبان کاملاً رعایت کرد.
طراحان زبان برنامه‌نویسی جاوا قوانین و اسامی خاصی را برای بخش‌های مختلف این زبان در نظر گرفته و در آن گنجانده‌اند. به عنوان مثال، از جمله قواعد زبان برنامه‌نویسی جاوا می‌توان به قرار دادن علامت ; در انتهای هر دستور اشاره کرد به طوری که چنانچه فراموش کنیم تا علامت ; را در انتهای دستورات قرار دهیم، گویی در یک متن فارسی فراموش کرده‌ایم تا جمله‌ای را با قرار دادن یک نقطه به پایان برسانیم
| هشدار |
| شاید فراموش کردن یک نقطه در انتهای متون فارسی منجر به بروز مشکل در درک پیام نشود اما در برخی زبان‌های برنامه‌نویسی همچون جاوا قواعد گرامری بسیار سخت‌گیرانه بوده و چنانچه فراموش کنیم یک ; در انتهای دستورات قرار دهیم، برنامه‌ای که نوشته‌ایم اجرا نخواهد شد. |
به طور کلی، قواعد زبان برنامه‌نویسی جاوا خیلی گسترده نیستند اما زیرساخت‌های تشکیل‌دهندۀ این زبان بسیار وسیع‌اند که از آن جمله می‌توان به کیوردهای زبان جاوا اشاره کرد به طوری که هزاران عنوان را شامل می‌شوند که با انتشار نسخه‌های جدید نیز بر لیست کیوردهای این زبان افزوده می‌شود اما خبر امیدوارکننده این است که برنامه‌نویسان جاوا نیازی به حفظ کردن کلیۀ این کلیدواژه‌ها نداشته و با توجه به نیازشان در توسعۀ نرم‌افزارهای مختلف و با تمرین و تکرار می‌توان برخی از آن‌ها را به خاطر سپرد.
به طور کلی، بخش‌های تشکیل‌دهندۀ زبان جاوا به سه دسته تقسیم می‌شوند که عبارتند از:
Keyword
در حقیقت، کیورد به واژه‌ای در زبان برنامه‌نویسی جاوا اطلاق می‌شود که همواره دارای معنایی ثابت است و هیچ فرقی هم نمی‌کند که آن را در کجای برنامۀ خود مورد استفاده قرار دهیم. به طور مثال، واژۀ میز در زبان فارسی همواره دارای معنای ثابتی است و اینکه چه کسی آن را به کار می‌برد تفاوتی در معنا و کاربرد آن ایجاد نمی‌کند. در زبان برنامه‌نویسی جاوا نیز واژه‌ای همچون boolean یک کیورد است و همواره داری معنای ثابتی می‌باشد و از جمله دیگر کیوردهای این زبان می‌توان به if و else یا char اشاره کرد.
Identifier
در زبان برنامه‌نویسی جاوا Identifier به واژه‌ای اطلاق می‌شود که برای نامیدن چیزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع، در آموزش آشنایی با مفهوم متغیرها در زبان برنامه‌نویسی جاوا، برای متغیر خود نامی همچون text را در نظر گرفتیم که در اینجا text یک واژه از نوع Identifier (شناسه) می‌باشد و این در حالی است که ما می‌توانستیم به جای این واژه از واژگان دیگری همچون myString یا stringOfGod و یا هر چیز دیگری استفاده کنیم (چنانچه بخواهیم زبان برنامه‌نویسی جاوا را با زبان فارسی مقایسه کنیم، می‌توان گفت که واژگانی از قبیل اشکان، کیانا، احسان و غیره نیز از نوع شناسه می‌باشند.)
API Identifier
در زبان فارسی واژه‌هایی داریم که از نوع Identifier می‌باشند؛ به عبارتی، یکسری نام هستند که به چیز خاصی اطلاق می‌شوند اما این گروه از واژگان در طول زمان نهادینه شده و پس از مدتی صرفاً به منظور اشاره به چیزی خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند همچون واژۀ مولوی که در ابتدا یک واژه از نوع شناسه بوده اما پس از گذشت زمان به یک شناسۀ خاص تبدیل شده است که فقط به شاعر بزرگ ایرانی اشاره می‌کند (توجه داشته باشیم که API مخفف واژگان Application Programming Interface است.) در زبان برنامه‌نویسی جاوا نیز تعدادی واژه وجود دارند که اصطلاحاً به آن‌ها API Identifier گفته می‌شود که این گروه از واژگان یکسری واژۀ معمولی هستند اما در عین حال از آنجایی که طراحان و توسعه‌دهندگان این زبان به کرات از آن‌ها استفاده کرده‌اند، تبدیل به واژگانی شده‌اند که صرفاً به یک چیز خاص اشاره کرده و عملکردی همانند واژۀ مولوی دارند که از آن جمله می‌توان به واژگانی همچون println ،out و String یا سایر واژگانی مانند main و System اشاره کرد.
