در فرآیند Cache کردن، Headerهای مختلفی به ما کمک می‌کنند تا بتوانیم مدیریت بهتری روی فرآیندها داشته باشیم. در ادامه با بعضی از Header بیشتر آشنا می‌شوید.
Cache Control
این برچسب در ورژن 1.1 پروتکل HTTP ارائه شد و امکان مدیریت قابلیت‌های مختلف Cache را در اختیار ما قرار داد. تمامی مرورگرهای مدرن از این برچسب پشتیبانی می‌کنند. برخی از قابلیت‌های این برچسب به شرح زیر است.
- Cache-Control: public
امکان cache کردن توسط پلتفرم‌های عمومی مانند CDNها را فراهم می‌کند.
- Cache-Control: private
برای اطلاعات خصوصی رزرو شده و مربوط به موارد غیر قابل cache است.
- Cache-Control: no-cache
قبل از cache کردن نیاز به اعتبارسنجی دارد.
- Cache-Control: no-store
به هیچ وجه اجازه‌ی Cache کردن این اطلاعات داده نمی‌شود.
- Cache-Control: public, max-age = [seconds]
مشخص‌کننده‌ی بیش‌ترین مدت زمان ذخیره‌ی یک منبع در Cache، به ثانیه است.
Expires
شبیه به Cache-Control: max-age، زمان انقضا و حذف محتوا را تعیین می‌کند.
Surrogate
به شما امکان کنترل بیشتر روی سیاست‌های Cache را می‌دهد.
Etag
محتوای cache شده وب را با شناسه‌های منحصر به فرد برچسب گذاری کرده و امکان برچسب گذاری شخصی و مرتب سازی پیشرفته تر را فراهم می‌کند.
Pragma
برچسب Cache Control تقریبا تمام کارهایی این برچسب را انجام می‌دهد، برچسب Pragma قبلا برای مدیریت دستورالعمل‌های cache در مرورگرها استفاده می‌شد.
Vary
برخی از مرورگرها هنوز هم برچسب Vary را پوشش می‌دهند. در استفاده از این برچسب باید خیلی احتیاط کنید ولی اگر به درستی از آن استفاده شود، می‌تواند یک ابزار قدرتمند برای مدیریت تحویل چندین فایل در ورژن‌های مختلف باشد.
برای مثال اگر شما از فایلی نسخه‌ی فشرده و غیر فشرده‌ای داشته باشید که هر دو Cache شده‌اند می‌توانید با این برچسب تحویل نسخه‌ی مناسب را مدیریت کنید.