همان‌طور که پیش از این گفتیم، Shell یک مفسر کامندلاینی است که فضایی در پنجرهٔ ترمینال ایجاد می‌کنند تا بتوان در آن کدنویسی کرده و به اجرای یکسری اسکرپیت‌ها پرداخت؛ به‌عنوان مثال، دستور زیر را در نظر بگیرید:
find . -name "*.c" -lsخیلی با این‌که پس از تایپ کردن چنین دستوری در ترمینال چه اتفاقی رخ می‌دهد نداریم بلکه در این‌جا صرفاً هدف این است که نشان دهیم اجرای دستور فوق در کامندلاین هیچ تفاوتی درعمل با اجرای فایلی اسکریپتی حاوی دستورات زیر ندارد:
#!/bin/bash
find . -name "*.c" -lsدر اسکرپیت فوق، خط اول که با علامت !# شروع شده مسیر کامل مفسر (Interpreter) که در این‌جا bin/bash/ است را مشخص می‌کند که برای اجرای این فایل قرار است مورد استفاده قرار گیرد.
گزینه‌های مفسر اسکریپت‌ها برای محیط Shell
Command Interpreter (مفسر دستورات) این وظیفه را دارا است تا دستورات قرار گرفته در اسکرپیت مدنظر را اجرا کند؛ از جمله مفسرهای رایج در لینوکس برای این‌کار می‌توان به perl/bin/usr/ ،bash/bin/ ،csh/bin/ ،python/bin/usr/ و sh/bin/ اشاره کرد.
به‌خاطر داشته باشیم که تایپ کردن لیست بلندبالایی از کامندها در ترمینال می‌تواند خسته‌کننده بوده و احتمال ضریب خطا را نیز بالا خواهد برد اما بااستفاده از شل به‌سادگی خواهیم توانست اسکریپت‌های طولانی که قرار است بارها‌وبارها اجرا شوند را به‌سادگی و بدون هیچ خطایی اجرا کنیم. در لینوکس طیف گسترده‌ای از Shellها در اختیار کاربران قرار دارد که عبارتند از:
- /bin/sh
- /bin/bash
- /bin/tcsh
- /bin/csh
- /bin/ksh
| به خاطر داشته باشید |
| در مسیر etc/shells/ می‌توانید به لیستی از شل‌های موجود روی سیستم‌عامل دست یافت. |
بسیاری از کاربران لینوکس از شلی تحت‌عنوان Bash استفاده می‌کنند اما همان‌طور که در تصویر زیر مشخص است، به غیر از بش، گزینه‌های دیگری نیز در اختیار کاربران لینوکس قرار دارد:
