یک روز، مدیر اجرایی شرکتی، اشتباهی انجام می دهد و ده میلیون دلار ناقابل به شرکت ضرر می زند. روز بعد خیلی نا امیدانه به دفتر کارش میرود و تمام وسایلش را جمع می کند و طوری که انگار منتظر باشد، یک تماس دریافت می کند که "مدیرعامل میخواهد شما را ببیند". به زحمت به سمت اتاق مدیر عامل راه می افتد، وارد می شود و یک کاغذ روی میز سُر میدهد.
- "این دیگه چیه؟"، مدیر عامل می پرسد.
+ "استعفا نامه. فکر کردم من رو برای همین صدا کردید که اخراجم کنید."
- "اخراجت کنم؟ چرا؟! من تازه ده میلیون دلار خرجِ آموزشت کردم!"
متن بالا یک درس بزرگ می دهد. مدیر عامل می داند اخراج نه تنها ده میلیون دلار را بر نمی گرداند بلکه باعث می شود کسی را از دست بدهد که یاد گرفته دیگر چنین اشتباهی را تکرار نکند. جامعه ی امروزِ مدیریتی ما تشنه ی چنین تفکراتی است. ما باید قبول کنیم که در خیلی جا ها لنگ می زنیم. هنوز هستند کسانی که اشتباه کردن را عیب می دانند و در مقابلش شدیداً عکس العمل نشان می دهند. فرقی هم نمی کند در محیط کار باشد یا خانه.
در ادامه ی متن بالا، یکی از کارکنان گوگل می گوید: از شعار های مورد علاقه ام در گوگل این جمله است: "شکست یک گزینه است". بعد ادامه می دهد: اگر مدام در حال شکست خوردن نباشید یعنی به اندازه ی کافی خلاق و ریسک پذیر نیستید.
" شکست" یک موقعیت طلایی برای آموزش دیدن و پیشرفت کردن است. توماس ادیسون معروف است به این قول که: "اگر ده هزار بار ببینم تلاشم نتیجه نمی دهد شکست نخورده ام. من دلسرد نشده ام چرا که هر سعیِ شکست خورده ای یک قدم دیگر به جلوست."
