دغدغه های ورود دیرهنگام به حرفه برنامه نویسی و انتخاب راه درست
سلام دوستان
نمیدونم مطرح کردن این مطلب در این مکان کار درستی هست یا نه ولی راهنمایی دوستانی که تجربه دارن میتونه منو از یک بحران فکری نجات بده
اجازه بدید اول خودم رو معرفی کنم. ساعد هستم. 37 سالم هست و لیسانس الکترونیک هستم. به لحاظ سابقه آشنایی با کامپیوتر باید بگم من جزو نسلی هستم که کودکی شون رو با کمودور 64 و بعد از اون با کامپیوترهای 386 آی بی ام و سیستم عامل داس گذروندن. به زبان انگلیسی هم تسلط کامل دارم. اگر هم این سوال تو ذهنتون هست که چرا تو دانشگاه کامپیوتر نخوندم باید بگم زمان ما بیشتر شاخه برق مد بود البته باید اضافه کنم که اجبار (اردنگی های) پدرم (که خدا عمر با عزت بهشون بده) هم بی تاثیر نبود (الکترونیک رو من از هنرستان شروع کردم).
در حال حاضر 10 سال سابقه کار دارم و تو شرکتهای مختلفی کار کردم و فعلا در واحد برنامه ریزی یکی از زیر مجموعه های ایرانخودرو مشغول بکار هستم. مهارت برنامه نویسی تا الان برای من بیشتر جنبه ارزش افزوده داشته (خخخ ... علت خنده رو جلوتر متوجه خواهید شد) تا یک شغل مستقل و بیشتر تجربه من در زمینه Embedded System و برنامه های کنترلی و مانیتورینگ تحت ویندوز بوده و هست که بصورت پروژه ای و پاره وقت ازش کسب درآمد می کردم البته تو شرکتهایی که کار میکردم هم پروژه هایی از این قبیل رو انجام می دادم. از اونجایی که با توجه به وضع نابسامان صنعت این مهارتها دیگه بازار پر رونقی نداره اوقات فراغتم رو در سه سال گذشته صرف کسب مهارت در برنامه نویسی php و اندورید کردم و به دانش نسبتا خوبی رسیدم مثلا در زمینه php میتونم یک فریمورک mvc رو از صفر پیاده کنم، وب سرویس های مورد نظرم رو بنویسم و یک برنامه اندرویدی هم برای ارتباط با اون سرویسها توسعه بدم. دلم میخواد به شکل حرفه ای به شغل برنامه نویسی رو بیارم ( بیشتر دوست دارم استخدام بشم) اما با دغدغه های فکری زیر روبه رو هستم :
1. کار در محیط دولتی مزیتهایی داره مثلا استرس صفر، پرداختهای متوسط رو به بالا و به موقع، امنیت شغلی صد در صد و در عین حال فوق العاده مافیایی، کسالت آور و فسیل کننده. بطور مثال به مدت دو سال تو واحد بازاریابی و فروش یدک شرکتمون فعالیت میکردم و چون واحد نرم افزار شرکتمون با واحد تازه تاسیس ما همکاری نمی کرد برای داشتن حساب کتاب مالی مون من یک نرم افزار مخصوص واحد خودمون با سی شارپ نوشتم که با دقت خیلی بالا کار می کرد ولی متاسفانه با در جریان قرار گرفتن واحد تکنولوژی اطلاعات نه تنها مورد تشویق قرار نگرفتم بلکه لپ تاپم ضبط شد و دسترسیم تو شرکت به اینترنت قطع شد و علیرغم اینکه مدیر واحد ازم خواسته بود تا اون نر افزار رو بنویسم هیچ حمایتی ازم نکرد و کتکش رو تنهایی خوردم (علت خنده در ابتدای متن) و تا همین الان هم تبعات اون کار گریبان منو گرفته (خاطره تلخی بود اما خواستم کمی محیط دولتی رو براتون باز کنم).
2. در زمینه طراحی frontend و طراحی لی اوت در اندروید قوی نیستم (چپ مغزم) البته html، css و JQuery رو در حد کار راه اندازی بلد هستم.
3. تا الان پروژه جدی رو در زمینه وب و اندروید انجام ندادم (البته به علت وسواسی بودن جرات نکردم)
4. کار تیمی در توسعه نرم افزار انجام ندادم.
5. من 37 سالمه و احساس میکنم برای ورود حرفه ای به شغل برنامه نویسی کمی دیر هست چون همسن های من دراین حرفه بیشتر مدیر پروژه هستند و دیگه کد نویسی نمی کنن.
6. با توجه به اینکه در زمینه وب و اندروید سابقه حرفه ای ندارم قطعا شرکتها اگر هم با این سن بخوان منو استخدام کنن مطمئنا حقوق حداقل قانون کار رو در نظر میگیرن که با توجه به وضعیت عائله مندی،مشکلات معیشتی رو دو چندان میکنه.
7. ایا یاد گرفتن php و اندروید بطور همزمان کار درستی بود یا باید یک کدوم رو عمقی تر یاد می گرفتم ... البته خودم php رو بیشتر دوست دارم.
میدونم خیلی طولانی شد و از همه کاربران فرهیخته سکان آکادمی بابت این قضیه عذرخواهی میکنم. از دوستان با تجربه و کهنه کار خواهش میکنم منو راهنمایی کنن که آیا خوشی زده زیر دلم یا با توجه به علائقم و مشکلات موجود در محیط کار تصمیم درستی در ذهنم دارم و اگر این تصمیم درسته با چه رویه ای پیش برم که هم به زندگیم لطمه ای وارد نشه و هم عمرم بیشتر از این در محیط دولتی تباه نشه. از تیم حرفه ای سکان آکادمی هم به خاطر زحماتشون کمال تشکر رو دارم.
پاسخ ها