پروژۀ The Machine که شرکت HP روی آن کار می‌کند، مربوط به ایجاد و توسعهٔ انواع جدیدی از سرورها است که بر اساس معماری پردازش حافظه-محور ساخته خواهند شد. در این معماری سخت‌افزاری، پردازنده از طریق یک منبع حافظهٔ مشترک و بزرگ به دیتای مورد نیاز خود دسترسی دارد و انتقال اطلاعات از طریق فوتونیک‌ها (نور) انجام می‌شود. اما آنچه این اَبَرکامپیوتر را متمایز ساخته است، سرعت اجرای محاسبات باورنکردنی آن است به طوری که طبق ادعاهای مهندسین شرکت HP، این اَبَرکامپیوتر چیزی در حدود ۸۰۰۰ بار سریع‌تر از کامپیوترهای من و شما است!
معماری مرسوم در محاسبات، از الکترون‌ها برای انتقال اطلاعات بهره می‌برد که برای انتقال دیتا از یک پردازنده به دیگری روش کُندی است. به هر حال، شرکت HP اولین بار در سال 2014 راجع به این پروژهٔ جاه‌طلبانه نکاتی را بیان کرده بود. The Machine متدی را به کار می‌گیرد که برای انتقال داده‌ها بین هسته‌های پردازنده و منبع حافظهٔ مشترک که برای تمامی پردازنده‌ها قابل‌دسترسی است، از نور استفاده خواهد کرد و این در حالی است که به‌کارگیری منبع حافظهٔ مشترک نیاز به جابه‌جایی داده بین یک پردازنده و دیگری را هم برطرف می‌کند.
همچنین در خصوص دسترسی به حافظه هم قضیه متفاوت است. برای مثال، در مورد اتصال سرورها به یک حافظهٔ فرار DRAM، خواندن دیتا از دیسک ذخیره‌سازی و ذخیره اطلاعات در کَش (که نوعی حافظۀ فرار است) صورت می‌گیرد (حافظۀ فرار با قطع جریان الکتریکی، اطلاعات آن از بین می‌رود اما در حافظۀ غیرفرار این مشکل وجود ندارد.)
نمونۀ اولیۀ The Machine از حافظۀ DRAM استفاده می‌کند ولی در آینده از حافظه‌های غیرفرار با ویژگی تغییر فاز استفاده خواهد شد که بر اساس تکنولوژی Memristor ساخته می‌شوند به طوری که این تکنولوژی با ورود به بازار واسط‌های حافظه‌ای مانند DRAM ،Cache و ... را از میدان به در خواهد کرد.
The Machine توانایی این را دارا است تا اجرای دستورات را 8000 بار سریع‌تر از سیستم‌های امروزی به انجام برساند به طوری که قرار است به عنوان راه‌حلی برای دیتاسنترها مورد استفاده قرار گیرد و این در حالی است که پردازش حافظه-محور احتمالاً جای خود را در اپلیکیشن‌های مختلف و ابزارهای مصرفی باز خواهد کرد و تأثیر زیادی بر جریان IoT (اینترنت اشیاء) خواهد گذاشت.
