از زمان ابداع اینترنت تاکنون همواره به دنبال اینترنتی با سرعت بالا بوده‌ایم که به نظر می‌رسد مادهٔ معدنی نادری به نام Perovskite که اولین بار توسط Lev Prevaski در سال ۱۷۳۹ در کوه‌های اورال روسیه پیدا شد، به دلیل برخورداری از ویژگی‌های خاصی که دارا است بتواند محققین را در زمینهٔ بالا بردن سرعت اینترنت یاری کند.
Perovskite با فرمول شیمیایی CaTiO3 (کلسیوم تیتانیوم اکسید)، ساختاری بلوری و کاتیون‌های متفاوت بسیاری دارد که اجازه می‌دهد به میزان دلخواه آن‌ها را دست‌کاری کرد. این مادهٔ معدنی در مناطقی همچون آرکانزاس، اورال، سوئیس، سوئد و آلمان وجود دارد که در هر کدام از این مناطق هم دارای ترکیبات مختلفی است.
پیش‌تر در سال ۲۰۰۹ کاشف به عمل آمد که این پروسکایت می‌تواند به منزلهٔ سلول فتوولتائیک طبیعی‌ای که نور خورشید را گرفته و به الکتریسیته تبدیل می‌کند عمل کرده و بر همین اساس آزمایشاتی شروع شد تا سلول‌هایی خورشیدی با استفاده از این کانی ساخته شود اما با گسترش تحقیقات دانشمندان دریافتند که این کانی می‌تواند در سیستم ابداعی ایشان و با استفاده از یک لامپ هالوژن که در بالای نوار تراهرتز در محدودهٔ فرکانس از ۳۰۰ تا ۳۰۰۰ گیگاهرتز قرار داده شده و شامل ترکیب خاصی از پروسکایت است که به صورت لایه‌های نازکی از ورقه‌های سیلیکونی گذاشته شده‌اند، به انتقال داده بپردازد. در واقع، وقتی نور از پروسکایت عبور می‌کند، دانشمندان می‌توانند داده‌ها را در امواج تراهرتز ذخیره و بارگیری کنند.
آن‌ها همچنین دریافتند که می‌توانند رنگ نور را برای تنظیم کردن امواج تراهرتز در فرکانس‌های مختلف به صورت هم‌زمان تغییر دهند و در نتیجه با استفاده از چندین لامپ هالوژن در رنگ‌های مختلف، می‌توانند چندین جریان داده را با سرعت ۱۰۰۰ برابری ارسال کنند. کشف و استفاده از این تکنولوژی نویدبخش افق‌های جدید در تکنولوژی می‌باشد اما طبق گفتهٔ دانشمندان، برای استفادهٔ احتمالی از چنین تکنولوژی‌ای حداقل باید یک دههٔ دیگر منتظر بمانیم!
