Project Natick: نگاهی به دیتاسنترهای کلود دریایی کمپانی مایکروسافت!

Microsoft اوایل ماه ژوئن ۲۰۱۸ یک دیتاسنتر آزمایشی را از طریق ساحل Orkney در شمال اسکاتلند به اعماق دریا فرستاد که طبق ادعای محققین این شرکت، حدود 50٪ از جمعیت جهان در نزدیکی ساحل دریا زندگی می‌کنند؛ پس چرا داده‌های مرتبط با ایشان در همان‌ جا نباشد؟

Project Natick نام در نظر گرفته شده برای این پروژهٔ تحقیقاتی مایکروسافت است که شامل دیتاسنتری به شکل یک کانتینر قابل‌حمل به طول حدود 12 متر است که 12 طبقه دارد و 846 سرور و 27.6 پتابایت (27600 ترابایت) حافظه را شامل می‌شود (البته این نخستین باری نیست که مایکروسافت این ایده را امتحان می‌کند؛ در سال 2015 نیز این کمپانی بزرگ نرم‌افزاری و سخت‌افزاری یک دیتاسنتر دیگر را از طریق ساحل کالیفرنیا به مدت پنج ماه به اعماق اقیانوس فرستاد.)

دیتاسنتر‌ها (مراکز داده‌) معمولاً گرمای زیادی تولید می‌کنند و شرکت‌ها ارائه‌دهندهٔ چنین سرویس‌هایی هزینه‌های گزافی را صرف خُنک کردن آن‌ها می‌کنند. بنابراین ایدهٔ اصلی این پروژه، تحقیق دربارهٔ دیتاسنترهایی است که از نظر مصرف انرژی به‌صرفه و حافظ بسیاری از منابع باشند و سهم شرکت‌های فناورانه را در میزان تولید کربن کاهش دهند.

دیتاسنترهای کلود زیر آب مایکروسافت یک‌بار مصرف هستند؟
سرورهای Project Natick انرژی تجدید‌پذیر را از طریق کابل‌های زیر دریا که وظیفهٔ انتقال دیتا به ساحل را هم دارند دریافت می‌کنند. با این حال، اگر مشکلی برای این سرورها بوجود بیاد، قابل‌تعمیر نخواهند بود چرا که هزینهٔ بالا آوردن این دیوایس‌ها بسیار بالا است. البته باید این موضوع را به خاطر بسپاریم که مایکروسافت این کانتینرها را طوری طراحی کرده است که تا پنج سال نیاز به تعمیر و نگاه‌داری نداشته باشند. جالب است بدانید که محققان نیز بر این باورند که نرخ خطای این سرورها نسبت به سرورهای روی خشکی کمتر خواهد بود!