Cello زبان برنامه‌نویسی ساخت دانشگاه MIT است که به محققین این مرکز اجازه می‌دهد تا با سلول‌های زنده تعامل داشته باشند (این زبان برنامه‌نویسی بر اساس سیستم Verilog ساخته شده است؛ سیستمی که قبلاً از آن برای طراحی تراشه‌های کامپیوتر استفاده می‌شد.) به عبارتی، با کمک این زبان ایشان قادر خواهند بود تا به سرعت ساختارهای پیچیده و رشته‌های کدگذاری شدهٔ DNA را طراحی کنند و با آن سلول‌های زنده را کنترل کنند.
یکی از اساتید زیست‌شناسی در این دانشگاه به نام Christopher Voigt در همین رابطه گفته است:
Cello یک زبان برنامه‌نویسی برای باکتری‌هاست و همان‌طور که در برنامه‌نویسی کامپیوتر کدنویسی می‌کنید، در اینجا نیز با جمع‌آوری داده‌ها و تدوین اون‌ها می‌تونید دست به ساخت رشته‌هایی از DNA بزنید که بشود اون‌ها رو درون سلول‌های زنده قرار داد.
همچنین محققان برای ساخت رشته‌های DNA به منظور حس کردن شرایط محیطی مانند اکسیژن، گلوکز، نور، درجه حرارت و غیره از نوعی باکتری تحت عنوان Escherichia Coli استفاده کرده‌اند. در حالی که طراحی مدار ژنومی نیاز به مهارت بالا و زمان زیادی دارد، استفاده از این زبان برنامه‌نویسی باکتریایی همه چیز را راحت‌تر کرده و این در حالی است که در گذشته سال‌ها طول می‌کشید تا محققان بتوانند چنین مدارهایی را بسازند ولی به لطف این زبان برنامه‌نویسی تخصصی، از این پس فقط با کلیک بر روی یک دکمه، رشته‌های DNA فوراً ساخته می‌شوند!
