چگونه جنگ‌های سایبری می‌توانند دنیا را زیر و رو کنند!
امروزه اینترنت دیگر به هیچ وجه ابزاری مخصوص دولوپرها و گیک‌ها نیست بلکه دامنهٔ استفاده از آن به افراد میانسال و حتی مسن‌ترها هم رسیده است. البته در فضای آنلاین نیز -همانند یک جامعهٔ فیزیکی- اعمالی مانند جاسوسی کردن و جنگ‌های مجازی و رسانه‌ای وجود دارد و شروع این اتفاقات به چندین سال پیش باز می‌گردد که از آن جمله می‌توان به جاسوسی NSA (آژانس امنیت ملی آمریکا) از آمریکائیان و مردم 193 کشور دیگر در هر ثانیه از هر روز اشاره کرد! هدف این سازمان از این کار (البته به گفتهٔ خود سازمان و به ساده‌ترین شکل ممکن) جمع‌آوری دیتای متفاوت از مردم تمامی نقاط جهان برای شناسایی اعمال مرتبط با تروریسم بوده است.
هر از گاهی، کمپانی‌هایی که نقشی حیاتی در دنیا ایفا می‌کنند نیز به وسیلهٔ دولت‌ها و یا سایر کمپانی‌ها مورد حمله قرار می‌گیرند. به عنوان شاهدی بر این گفته، می‌توان اقدام کمپانی‌های انگلیسی را در استخدام کردن تعدادی از هکرها برای ترساندن هکرهای دیگر نشان داد! به قول معروف، آنها سعی دارند پاسخ آتش را با آتش بدهند.
اگر در ابعاد جهانی به این موضوع نگاه کنیم، به راحتی می‌توانیم جنگ‌هایی نیمه‌سرد که در جهان در حال رخ دادن است و کشورهایی مانند آمریکا، روسیه و غیره نقش‌های اصلی آن را به عهده دارند را به وضوح ببینیم. به عنوان مخرب‌ترین حوادث در این زمینه، می‌توان به هک شدن آمریکا به وسیلهٔ چین اشاره کرد؛ بر طبق گفتهٔ کارشناسان، این حادثه باعث لو رفتن اطلاعات بیش از ۴ میلیون کارمند فدرال -کارمندان سابق و کارمندانی که در حال کار هستند- شده است که با قصد جمع‌آوری یک دیتابیس عظیم از اطلاعات کارمندان دولت آمریکا توسط هکرها انجام پذیرفته است.
پیامدهای یک جنگ سایبری چیست؟
پاسخ به این سؤال بسیار ساده اما در عین حال ترسناک است! اگر این دست حملات سایبری به همین منوال ادامه پیدا کنند، تنها چیزی که می‌تواند کشورها را از اینگونه حملات ایمن نگاه دارد، قطع ارتباط آنها از طریق اینترنت است. اگر این موضوع شما را به اندازهٔ کافی نمی‌ترساند، بگذارید یک مرحله به عقب برگشته و جایگاه اینترنت در دنیای کنونی را برای شما شرح دهیم.
شما می‌توانید در هر کشوری قرار داشته باشید و مطالب مورد نظر خود را نوشته و آن را به اشتراک بگذارید و صرف نظر از مکانی که خوانندگان شما در آن قرار دارند، ایشان می‌توانند به مطلب شما دسترسی داشته باشند. با استفاده از اینترنت، شما می‌توانید به راحتی با دوستان بین‌المللی خود ارتباط تصویری برقرار کنید اما چه اتفاقی می‌افتد اگر اینترنت دیگر به این شکلی که ما امروزه می‌بینیم وجود نداشته باشد و محدود شود؟ مطمئناً دیگر دنیایی بدون مرز وجود نخواهد داشت (دنیایی که روش‌های زیادی برای دستیابی به اطلاعات در اختیار ما قرار می‌داد و دنیایی که منابع آموزشی نامحدودی در آن قرار داشت).
مردم کشورهای مختلف نمی‌توانند اطلاعات خود را رد و بدل کنند و بدون شک علوم مختلف محدود به کشورهای خاصی می‌شوند. این احتمال نیز بوجود می‌آید که ما تنها می‌توانیم به اطلاعاتی دسترسی داشته باشیم که مورد تأیید دولت‌مان است و نمی‌توان به دانش مورد نظر در برخی زمینه‌ها دست یافت.
این مطلب می‌تواند نحوهٔ کارکرد همه چیز را تغییر دهد. فقط کافی است به تأثیر شبکه‌های اجتماعی در بهار عربی -نوعی شورش دموکراتیک که در کشورهایی مانند یمن و بحرین و لیبی و … به اجرا درآمد- توجه کنید. تمام دنیا به واسطهٔ شبکه‌های اجتماعی شاهد این ماجرا بودند و آنها را تشویق می‌کردند. اما اگر دولت‌ها اینترنت را محدود کنند، دستیابی به اطلاعاتی اینچنین -آن هم در کمترین زمان ممکن- به خاطره‌ای در گذشته‌ها تبدیل می‌شود.
یکی دیگر از مشکلاتی که ممکن است بعد از محدود کردن اینترت پیش بیاید، افزایش قیمت‌ها برای کاربران عادی می‌باشد. ارتباط در هر زمینهای می‌تواند سخت‌تر و گران‌تر شود. به علاوه، بخش بسیار زیادی از ارتباطات ما کنترل می‌شوند و برای ارتباط برقرار کردن باید دیتاها را از پست‌های بازرسی‌های زیادی عبور دهیم. به این ترتیب به علت نحوهٔ ارسال اطلاعات، جمع‌آوری اطلاعات با کمترین سرعت ممکن صورت می‌گیرد.
شبکه‌ٔ برق یک کشور، از یکی از آسیب‌پذیرترین زیرساخت‌های هر کشور محسوب می‌شود و این مطلب فقط به صورت فرضی بیان نمی‌شود. فقط در سال 2014، شبکه‌های برق آمریکا حدود 79 بار توسط هکرها مورد حمله واقع شدند و هکرها توانستند وارد 37% شرکت‌هایی شوند که برق مورد نیاز شبکه‌های برق را تولید می‌کردند. بر طبق گزارش‌ها، این حملات به شبکه‌های برق در گذشته و حال توسط ارتشی از هکرها انجام می‌شود که در کوششی هماهنگ سعی در تاریک ساختن شهرها دارند. تصور کنید که کشوری مانند آمریکا به درون تاریکی مطلق فرو برود.
ماشین‌ها به صورت از راه دور کنترل می‌شوند و همین ماشین‌ها به صورت روزانه در حال هوشمندتر شدن هستند. از خطایابی خودکار آنها گرفته تا حذف کردن انسان از معادلهٔ رانندگی. نرم‌افزار برخی از ماشین‌ها حتی ممکن است به وسیلهٔ دریافت آپدیت‌های مختلف از سرورهای کمپانی سازندهٔ خودرو، آپگرید شوند. در عین حال، این مطلب بیانگر موضوعی خطرناک‌تر نیز می‌باشد؛ به یاد بیاورید هر چیزی که به اینترنت متصل باشد می‌تواند هک شود! بنابراین هکرها می‌توانند ماشین‌ها را هک کنند و از این وسائل نقلیهٔ متحرک، برای منافع خود استفاده کنند.
تلفن‌های همراه نیز می‌توانند به عنوان یک وسیلهٔٔ جاسوسی عمل کنند. کمپانی‌ها می‌تواند به راحتی کدهای مورد نظر خود را روی هر دستگاه موبایل آپلود کرد و رفتار کاربرانشان را رصد کنند (NSA برای مدتی سعی داشت تا گوگل‌پلی را در اختیار خود در بیاورد تا بتواند از گوشی‌های افراد به عنوان یک ابزار جاسوسی استفاده کند اما در ظاهر این امر تحقق پیدا نکرد). لازم به ذکر است که اگر این مسئله به واقعیت بپیوندد، نه تنها آنها می‌توانند تمامی حرکات ما را زیر نظر بگیرند، بلکه توانایی این را نیز دارند که به زندگی شخصی ما نفوذ کرده و از اطلاعات شخصی ما مطلع شوند.
هک کردن موشک‌های بالستیک بین قاره‌ای در 23 اکتبر 2010 که باعث شد 50 عدد از موشک‌های بالستیک بین قاره‌ای مجهز به کلاهک هسته‌ای ناپدید شدند. کسانی که کنترل این موشک‌ها را در دست داشتند، به مدت 45 دقیقه کنترل آنها را از دست دادند و نمی‌توانستند آنها را پیدا کنند. شاید بپرسید چرا این موضوع خطرناک است. علت این است که در آن مدت، آنها نمی‌توانستند اقداماتی که می‌توانست در آینده پیش بیاید را شناسایی کنند؛ اتفاقاتی مانند یک جنگ جهانی دیگر. موارد زیادی می‌توانستند باعث این رویداد شوند که از آن جمله می‌توان به مشکلاتی در سخت‌افزار، هک شدن موشک‌ها از طریق ارتباط رادیویی آنها، به وجود آمدن این حادثه به علت اشتباه یکی از کارمندان و یا حتی هک شدن موشک‌ها به وسیلهٔ یک هکر قدرتمند.
هواپیماهای بدون سرنشین (پهپاد) می‌توانند علیه مردمانی استفاده شوند که قرار بود به وسیلهٔ این هواپیماها از آنها مراقبت شود و این در حالی است که ارتش آمریکا و بسیاری از کشورهای دیگر، هواپیماهای بدون سرنشین خود را در نواحی مختلف برای حفاظت از مردم به پرواز درمی‌آورند.
ناگفته نماند که برخی از این هواپیماها حاوی موشک نیز می‌باشند. طبیعی است که این نوع هواپیماها برای ارتباط با سرور خود نیاز به برقراری نوعی ارتباط وایرلس دارند تا بتوانند به وسیلهٔ انسان‌ها کنترل و در صورت نیاز، آپدیت شوند. همین مسئله می‌تواند فرصت بزرگی را برای هکرها به وجود آورد تا بتوانند آنها را هک کنند و از آنها برای اهداف خود استفاده ببرند.
در ضمن، هکرها می‌توانند بازار بورس را برطبق خواستهٔ خود دستکاری کنند و شاهد این ادعا هم اینکه در سال 2010 این اتفاق روی داد. هکرهای روس NASDAQ -یک پلتفرم تجاری - را هک کردند و این در حالی بود که این اقدام فقط برای دستیابی به اطلاعات برای کسب مبلغی زیاد بود.
این مورد دور از ذهن نیست که در آینده‌ای نه چندان دور، گروهی از هکرها چنین اقدامی را برای از بین بردن اقتصاد یک کشور خاص انجام دهند. اگر این اتفاق رخ دهد، مردم کار و زندگی خود را از دست خواهند داد، اضطراب عمومی افزایش پیدا می‌کند و فروکش کردن قانون و نظام اقتصادی، باعث نابودی دولت‌ها می‌شوند.
در یک کلام، دنیای مجازی بالا و پایین زیادی دارد؛ گروه‌های خصوصی، شرکت‌ها و حتی دولت‌ها گاهی حمله می‌کنند و گاهی مجبور به دفاع از خود هستند (مثل این می‌ماند که قبایل در حال مبارزه برای تصاحب قدرت و زمینهای بیشتری هستند) تنها تفاوت آن در قرن ۲۱ام این است که چیزی که ما در تلاش برای تصاحب آن هستیم، حتی ماهیتی فیزیکی هم ندارد اما در عین حال دارای قدرت زیادی است.
