شرکت‌های فناورانه‌ای همچون گوگل و نتفلیکس درصدد ساخت الگوریتم‌های فشرده‌سازی اپن‌سورسی هستند که امکان استریم ویدیو با کیفیت‌های بالا را ممکن می‌سازد. در واقع، فشرده‌سازی منجر بدین خواهد گشت تا بتوان فایل‌های کم‌حجم‌تری داشت که بر این اساس به راحتی و با سرعت بیشتری می‌توان فایل‌ها را دانلود و ذخیره کرد و این در حالی است که دولوپر‌ها در شرکت‌هایی مانند گوگل و نتفیلیکس موفقیت‌های بسیاری در ساخت و استفاده از الگوریتم‌ها و کدک‌های نسل بعد به منظور استریم ویدیو کسب کرده‌اند.
به نظر می‌رسد که بیش از 75٪ ترافیک اینترنت در آینده مختص ویدیو خواهد بود و این موضوع اهمیت کدک‌های فشرده‌سازی ویدیوی که توان بهره‌وری از هر نوعی پلتفرمی، از اسمارت‌فون‌ها گرفته تا تلویزیون‌های هوشمند، در هر منطقه و هر نوع کانکشنی که دارند را مشخص می‌کند.
استاندارد فشرده‌سازی ویدیو H.264 که البته تحت‌عنوان AVC نیز شناخته می‌شود، برای رسانه‌ها، استریم‌های اینترنتی و ویدیوسازان در سراسر جهان نقشی کلیدی را در سال‌های گذشته ایفا کرده است و پس از عرضهٔ دیوایس‌هایی با کیفیت‌های UltraHD و 4K، نیاز به کدک‌های پیشرفتهٔ فشرده‌سازی جدیدی احساس می‌شود که در همین راستا می‌توان به استاندارد نسل بعدی H.265 که به عنوان HEVC نیز شناخته می‌شود، اشاره کرد (H.265 دستاوردهای قابل‌توجهی نسبت به H.264 ارائه می‌دهد که به عنوان مثال کاهش حجم فایل و افزایش کیفیت یکی از آن‌ها است؛ اما به هر حال در استفاده از این استاندارد، مشکلی در بحث کپی‌رایت وجود دارد.)
گوگل در سال 2013 بازی را با ارائهٔ VP9 زیر سایهٔ پروژهٔ اپن‌سورس WebM عوض کرد و این کدک به سرعت به کار گرفته شد و اکنون در یوتیوب به عنوان کدک اصلی برای همهٔ کیفیت‌ها محسوب می‌شود به طوری که فشرده‌سازی هزاران ساعت ویدیو در ثانیه را برعهده دارد (VP9 در اندروید و همچنین مرورگرهایی مثل کروم، فایرفاکس، اپرا و اِج نیز پشتیبانی می‌شود.)
همان‌طور که گوگل شروع به کار بر روی نسخهٔ بعدی VP9 (یعنی VP10) می‌کند، این شرکت تصمیم دارد تا با دیگر شرکت‌هایی که کدک نسل بعد اختصاصی خودشان را ساخته‌اند، مانند Dalla از بنیاد موزیلا و پروژهٔ Thor شرکت سیسکو، مشارکت کند. همچنین گوگل با همکاری شرکت‌هایی مانند مایکروسافت، اینتل، نتفلیکس، آمازون و دیگر شرکت‌هایی که Alliance of Open Media و یا به‌اختصار AOM را در سال 2015 تشکیل داده‌اند، کدک مشارکتی نسل بعدی‌شان را تحت‌عنوان AOMedia Video 1 یا اختصارا AV1 ارائه کردند.
اما کدک‌های اپن‌سورس برای همه کاربردی نیستند!
به نظر می‌رسد که پرفورمنس و استفادهٔ رایگان از کدک‌های اپن‌سورسی مثل VP9 و AV1 برای غالب شرکت‌هایی که محتوای ویدیویی تولید می‌کنند یک برگ‌برنده می‌باشد اما جالب است بدانید که پذیرش این فرمت‌های جدید مایهٔ خوشحالی آن‌ها نبوده است چرا که هنوز هم موانعی بر سر راه رسانه‌ها وجود دارد که بیش از آنکه تکنولوژیکی باشند، فرهنگی می‌باشند! برای مثال، بسیاری از رسانه‌ها با استاندارد‌های آزموده‌شده‌ای توسط صنعت رسانه احساس راحتی بیشتری دارند که هم به قدر کافی خوب هستند و هم هزینه‌های جدیدی نمی‌تراشند. اما سرعت نوآوری و توسعهٔ اپن‌سورس با هیچ شرکتی شوخی ندارد.
در همکاری برای توسعهٔ کدک‌های مختلف، فضای رو به رشدی وجود دارد که می‌توان به سرعت از آن‌ها استفاده کرد و منطقی هم به نظر می‌رسد که برای مشارکت در توسعهٔ سریع این تکنولوژی‌ها به شکلی که همه بتوانند محصولات و خدماتی بر آن اساس بسازند و ارائه کنند، پیش‌قدم شد.
نتفیلیکس با به‌‌کارگیری از VP9 برای محتوا‌های موبایلی، کم‌کیفیت و قابل‌دانلود خود، یکی از پیشگامان استفاده از این فناوری‌های جدید بوده است به طوری که اعلام کرده به محض نهایی شدن کدک AV1، یکی از اولین استفاده‌کنندگان در سطح سرویس‌های مختلفش خواهد بود.
اهمیت استفاده از VP9 و AV1 در این است که امکان رساندن محتوا به مصرف‌کنندگانی که در مکان‌هایی که اینترنت ضعیفی دارند، فراهم می‌شود. بازار‌های نوظهوری که در آن‌ها کاربران از محدویت شدید پهنای‌باند رنج می‌برند و یا به سختی می‌توانند از سرویس‌های آنلاینی همچون یوتیوب استفاده کنند، جایی است که تعالی استفاده از VP9 را می‌توانیم شاهد باشیم. به عبارتی، در بازار‌هایی همچون برزیل، هند و اندونزی شاهد افزایش مشاهدهٔ ویدیو با فرمت VP9 در مقایسه با H.264 خواهیم بود که این یعنی خدمت‌رسانی به میلیون‌ها کاربر جدید!
