مشاهدۀ مناظر مدرن و زیبا در شهر محل سکونت و برخورداری از شهری با معماری چشم‌نواز و جذاب و دارای حداقل زیبایی‌های شهری، موهبتی است که کمتر فرد شهرنشینی را می‌توان یافت که در قرن حاضر خواهان آن نباشد اما سؤال اینجا است که فناوری چگونه می‌تواند به برخورداری شهروندان شهرهای مختلف دنیا از مناظر زیبای شهری و تأمین این نیاز کمک کند که هوش مصنوعی ابداعی MIT پاسخ به چنین نیازی است.
جالب است بدانید که ممکن است در آینده‌ای نه چندان دور کاربران داوطلب فیسبوکی و یا مادران خانه‌دار به عنوان تصمیم‌گیرندگان برنامه‌ریزی‌های کلان شهری باشند و در همین راستا باید قدردان پروژۀ تحقیقاتی هوش مصنوعی‌ای باشیم که توسط دانشمندان MIT صورت گرفته است. محققان آزمایشگاه رسانه‌ای موسسۀ MIT در طول سال‌های اخیر روندی مستمر و ثابت از انتقال دیتا به کامپیوترها را برای ابداع نوعی هوش مصنوعی خاص در پیش گرفته‌اند که الگوریتم‌هایش قادرند علت رشد یا فرسایش شهرها را بیابند.
دیتای مورد استفادۀ محققان از مردم عادی جمع‌آوری شده است به طوری که از شهروندان آمریکایی کاملاً معمولی که از بین دو تصویر رَندوم، تصویری را که کم‌خطرتر و یا جذاب‌تر به نظر می‌رسد انتخاب می‌کردند. یک حس مشترک در میان مردمی که مورد سؤال قرار گرفتند وجود دارد مبنی بر اینکه زیبایی می‌تواند بستری برای رشد و پیشرفت باشد و همین حس هم مبنای محاسبهٔ الگوریتم‌های این هوش مصنوعی است. در نهایت، با گردآوری اطلاعات کافی، این هوش مصنوعی نتایجی را به محققان ارائه داد و سپس این نتایج با پاسخ‌های جمع‌آوری شده از آدم‌ها با همان تصاویر مقایسه شد و محققان صحت دیتای خود را از مقایسه‌اش با پاسخ‌های آدم‌ها محک زدند. بنا به گفتۀ محققان MIT، ربات‌ها بیش از 70٪ مواقع پاسخ صحیح را پیدا کردند و این در حالی است که این درصد به مراتب بالاتر از حد انتظار آن‌ها بود.
ممکن است این پروژه در نگاه اول چندان مفید و جذاب به نظر نرسد چرا که آن‌ها فقط یک الگوریتم را به صورت دستی و به وسیلۀ هزاران انسان متفاوت با دیتا تغذیه می‌کنند؛ مردم عادی نیز از بین یک جفت تصویر گوگل‌مپ، تصویری که محیط زندگی بهتری به نظر می‌رسد را انتخاب می‌کنند و سپس دانشمندان پاسخ شخص را با پاسخ کامپیوتر تطبیق می‌دهند که ببینند پاسخ انسان و کامپیوتر یکسان می‌باشد یا خیر اما هدف نهایی در چنین پروژه‌ای این است که بتوانیم به وسیلۀ آنچه این هوش مصنوعی در مورد خودمان به ما یاد می‌دهد، نگرشی برای حل مشکلات شهری به دست آوریم. پروفسور César Hidalgo، سرپرست گروه آموزشی منتخب برای این پروژه در آزمایشگاه رسانه‌ای مؤسسۀ ام‌آی‌تی، در مصاحبه‌ای گفته است:
من بسیار امیدوارم که این تحقیق به ما کمک کنه تا بفهمیم چگونه محیط شهری بر مردم تأثیر می‌گذاره و چگونه توسط مردم تأثیر می‌پذیره و به همین ترتیب زمانی که در برنامه‌ریزی شهری سیاست‌گذاری می‌کنیم، درک علمی بیشتری از تأثیر طراحی‌های مختلف بر روی رفتار افرادی که از اون‌ها استفاده می‌کنن خواهیم داشت.
تا زمانی که کامپیوتر و هوش مصنوعی این توانایی را به دست آورند که زیبایی را برای خود تعریف کنند، ما ناچاریم برای کامپیوتر توضیح دهیم که چرا خیابان‌های یک شهر به صورتی ناخوشایند خط‌کشی شده‌اند و خیابان‌های شهر دیگری، تعهد به رشد و پیشرفت و نوسازی را نشان می‌دهد. اما زمانی که هوش مصنوعی به این سرعت و توان دست یابد، قادر خواهیم بود تا شهرهای رو به نابودی و زوال را با استفاده از یافته‌های هوش مصنوعی نجات دهیم! به عبارتی، کامپیوترها می‌توانند بر اساس یافته‌های خود طرح‌های جذاب‌تری را نسبت به طرح‌های انسانی از داده‌های خود استخراج کنند.
