سناریویی را تصور کنید که در آن لازم است دولوپرها یکسری روش‌های متداول و آزمایش شده را دنبال کند تا در نهایت ماژولی را به دیگر دولوپرها دیگر تحویل داده تا ایشان بر روی آن اصلاحاتی انجام داده و آن را مورد بررسی‌های دقیق قرار دهند. حال این سؤال پیش می‌آيد که آیا دولوپرهای گروه اول واقعاً نیاز هستند و اساساً آیا نمی‌توانیم برای ایشان یک جایگزین از جنس ربات پیدا کنیم؟
در مقاله‌ای تحت عنوان پیش‌بینی آیندهٔ کدنویسی توسط مدیرعامل Github، توضیح دادیم که طبق گفتهٔ Chris Wanstrath، آیندهٔ کدنویسی بدین صورت خواهد بود که هیچ کدی توسط برنامه‌نویسان نوشته نخواهد شد و حال یک اظهارنظر اینچنینی هم توسط محققین لابراتوار ملی Oak Ridge در تِنِسی آمریکا شده است که گفته‌اند تا سال ۲۰۴۰، اکثر کدنویسی ماشین‌ها به دست خودشان صورت خواهد پذیرفت!
این محققین در مقاله‌ای عنوان کرده‌اند که تِرِندهای فعلی برنامه‌نویسی و تلاش‌های تحقیقاتی منجر به Machine Generated Code یا به اختصار MGC شده که این موضوع در آینده به اندازهٔ عمومیت هوش مصنوعی در دیوایس‌های امروزی رواج پیدا خواهد کرد (اصل این مقاله تحت عنوان ?Will humans even write code in 2040 می‌باشد و به صورت فایل پی‌دی‌اف هم موجود است که دیگر مسیرهای مهم تحقیقاتی که در آیندهٔ نزدیک اتخاذ خواهند شد را هم مورد توصیف و بررسی قرار داده است.)
در همین راستا، با استفاده از تکنولوژی‌های تولید کد همانند Eclipse Modeling Framework و Sirius، مسائلی همچون کل سلسله مراتب دیتا و رابط کاربری را می‌توان ایجاد کرد. این مسئله هم مبرهن است که API استفاده شده در لایبرری‌های علمی هم در حال استانداردتر شدن هستند و از دیگر الزامات عمده برای تبدیل شدن کدنویسی توسط ماشین‌ها به یک روش معمول می‌توان به زبان‌هایی کارآمدتر برای ارتباطات ماشین با ماشین و تخصیص منابع سخت‌افزاری برای کدنویسی اشاره کرد.
